ดึกดื่นนั้น...ดาราฝันยังพริ้งพราย

ลำน้ำน่าน

ก่อนดวงตาเหนื่อยล้า..จะพร่าลง 
ขอสายลมแต้มสีคราม...ฟากฟ้าฝัน 
กรุ่นกลิ่นรักกลิ่นดาว...หนาวคืนวัน 
ปีกความหวังฝันบนฟ้า...พร่าพราว 
ค่ำคืนดึกดื่นค่ำ..รำพันหา 
ใยดวงตามองไม่เห็น...ความหวัง 
กี่ความฝันทิ้งไว้...ร่วงรายทาง 
ดารารางเคยเต็มฟ้า....ลับลาไป 
แหงนมองฟ้าไม่เห็นดาว..พร่าวพร่าง 
วิญญาณฝันริบหรี่บินหนีหาย 
เหลือความหวังยังสถิตเป็นเพื่อนตาย 
ยามหนาวคลายใครเคียงกายหว่านดาว 
ราตรีกาลมาเยือนเตือนให้หลับ 
แม้นล่วงลับคืนฝันอันเหน็บหนาว 
ในห้วงลึกยังศรัทธา....อยู่คู่ดาว 
ฟากฟ้าหนาวปรารถนาบินฝ่าไป 
เพียงแต้มฝันอันสกาวคราวฟ้าหม่น 
เพียงปลุกคนปลุกชีวิตปลุกความฝัน 
เพียงเป็นแสงแห่งอรุณ...ทิวาวัน 
เพียงดาราแต้มฟ้าฝันให้มวลชน.....				
comments powered by Disqus
  • นายดอกไม้

    6 มีนาคม 2546 06:19 น. - comment id 112464

    แสงแพรวพราวพร่างฟ้า...นภาใส
    สอดส่องสายนัยน์ตา...ถามหาฝัน
    ดาวดวงน้อยลอยล่อง...ใต้ท้องจันทร์
    จะเสกสรรค์สองเรา...เข้าใจกัน...
  • ตู่นุดี

    6 มีนาคม 2546 09:33 น. - comment id 112478

    Cool~~~
  • สีน้ำฟ้า

    25 มีนาคม 2546 23:50 น. - comment id 118806

    กลับมาอ่าน..งานเดิม ๆ ที่คุณโพสไว้
    สวยจังค่ะ..ต่อไปต้องติดตามเสียแล้วสิ
    
    

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน