...แม้นกายเรา อยู่แห่งใด หรือไกลห่าง จะอ้างว้าง ทนทุกข์ สุขเพียงไหน หากว่าเรา พยายาม เดินก้าวไป อาจเป็นไป ซักวัน คงได้เจอ ...ถึงชีวิต จะอยู่ อีกไม่นาน จะร้าวฉาน กันตอนไหน คิดเสมอ แต่ตอนนี้ เรายังอยู่ ทำเพื่อเธอ ไม่ละเมอ เพ้อฝัน ผลันดวงใจ ...สายน้ำยัง ไหลไป ไม่ไหลกลับ เวลาลับ ก้าวไป มิคืนได้ เราต้องทำ สุดสามารถ เริ่มต้นไป ฉันมั่นใจ ว่าข้างหน้า ต้องได้ดี
24 กุมภาพันธ์ 2546 14:38 น. - comment id 110383
ไม่กล้าวิจารณ์ค่ะ เอาเป็นว่า.. ชอบ..ที่คุณเขียนได้ขนาดนี้
24 กุมภาพันธ์ 2546 16:10 น. - comment id 110414
ขอให้เธอไปดี ขอให้มีความสุข ขอให้เธอหมดทุกข์เสียที ------------ เพื่อนฉ๊านน เปลี่ยนนามปากกาไปมาอยู่ได้ อ๊ากๆๆๆ แม่คู๊ณณ เสียดายกลอนที่แต่งไปหน่อยจิ อะหุ อะหุ เราก็อยากเปลี่ยนนามปากกาอ่ะ แต่กลอนที่แต่งๆไป ยังตัดขาดไม่ได้ !! โอ้ !! แต่กลอนนี้ดีมากๆเลยนะ พัฒนาขึ้นเยอะ จากแนวเก๊า เก่า ก๊ากๆๆๆ ก็ดีขึ้น เปรียบเทียบดี ไพเราะดั้วตะเอง อะจึ อะจึ
24 กุมภาพันธ์ 2546 21:25 น. - comment id 110462
อ่าว........ นี่เพื่อนปลาทูหรอกเหรอ ดีจ้า............ พี่ ชื่อพิมพ์นะ กลอนน่ารักดี มีแง่คิด ก๊าบๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
25 กุมภาพันธ์ 2546 13:14 น. - comment id 110538
เก่ง....จังเลย
29 พฤษภาคม 2546 12:54 น. - comment id 141479
ความหมายกลอนบทนี้ดีนะ แวะมาทักทายจ๊ะ