..ดวงตา..ดวงเหงา เจ้าจะเศร้า..มากไปไหม เมื่อวานแค่คิดถึง..ซึ่งวันนี้มันไม่ใช่ ใยจึงมีหยดน้ำใส..ไหลรดมา หรือเพราะ ..จดหมายฉบับเก่า..ถูกเปิดอ่าน บันทึกของวันวาน..ไม่ได้หวานแล้ว -ตรงหน้า เจ้ายังหวังอะไรอีกหรือ..ดวงตา ทำไม?..ถึงทำให้ฉันรู้สึกว่า - ร้าวรอน - ..ลืมไปรึไง ..ไหนว่าจะเข้มแข็ง สัญญาที่ให้กับใจจะแกร่ง..เหมือนก่อน อย่าให้ใครหัวเราะเยาะเจ้าได้....จากที่อาทร เพียงเสี้ยวความรู้สึกที่บั่นทอน.. ..มันก็แค่เศษตะกอนจากเมื่อวาน..เท่านั้นเอง ********************** ..เป็นกำลังใจให้กับ ทุกหัวใจที่ยังรู้สึกร้าวรอน อยู่ในขณะนี้นะครับ ยังมีผมนั่งข้าง ๆ คุณเสมอนะ ^__^
19 กุมภาพันธ์ 2546 21:57 น. - comment id 109725
ยังคงเป็นบทกลอนที่อบอุ่นเหมือนเดิมเลยนะ
20 กุมภาพันธ์ 2546 00:54 น. - comment id 109738
จดหมายเก่า ๆ หลายฉบับที่เราเก็บมาอ่าน ให้ความรู้สึกที่ไม่ต่างไปจากคุณสักเท่าไหร่นัก วันวาน..มีความหวานเสมอ.. เก็บสิ่งดี ๆ ไว้จดจำ แม้จะเจ็บนิด ๆ ดีกว่าไม่มีอะไรให้จำค่ะ
20 กุมภาพันธ์ 2546 10:41 น. - comment id 109764
น้องชายคนเดิมคนดี ไทยโพเอมที่นี่ยังต้องการหัวใจหวาน ขอบคุณน้ำใจสวยใสที่อมบให้มาแสนนาน โลกกลอนกานท์ยังจดจำผู้ชายคนดีคนเดิม..นะดวงใจ... คิดถึงคนเก่า..หัวใจดวงเดิมทุกคนทุกดวงใจนะคะ
20 กุมภาพันธ์ 2546 10:43 น. - comment id 109765
แก้คำค่ะ ขอบคุณน้ำใจสวยใสที่มอบให้มาแสนนาน
20 กุมภาพันธ์ 2546 10:46 น. - comment id 109766
มานั่งตรงข้างๆ ผู้หญิงคนนี้หน่อยได้ไหม เพราะวันนี้ปวดร้าวหัวใจจนไม่มีแรงจะเดินต่อ เจ็บปวดด้วยคำเพียงสั้นๆ ก็คือรอ... สิ่งเดียวที่ฉันขอและท้อ เมื่อมันไม่มีทางเป็นจริง ------------------------------------- วันนี้เจ็บจังเลยค่ะ จากที่เคยคิดว่าจะเข้มแข็ง แต่เมื่อได้รู้ว่าการฝืนความเป็นจริง มันยิ่งทำให้หัวใจดวงนี้ต้องปวดร้าว... เจ็บซะยิ่งกว่า การยอมรับความเป็นจริงอีก +++++++++++++ อยากจะหนีทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้า เพราะวันนี้เจ็บเกินทน....
20 กุมภาพันธ์ 2546 12:18 น. - comment id 109789
ความจริงมันเจ็บปวด เลยไม่อยากรับรู้มัน แต่การฝืน..ไม่ยอมรับความจริง มันกลับทำให้รู้สึกเจ็บปวดมากกว่า เคยหนี..แต่ก็ต้องกลับมาพบความจริง ความจริงที่ยังคงเจ็บปวดเหมือนเดิม เลยทำให้ได้รู้ว่า..การยอมรับความจริง แม้มันจะเจ็บปวด..แต่มันก็คือ ความจริง อยากเข้มแข็งให้เหมือนวันวาน แต่สิ่งที่พบพานในตอนนี้ ทุกข์ล้นฤดี..แม้หนีก็ไม่พ้น คงต้องทนกับความเจ็บนั้น รอคอยให้คืนวันผันผ่านไป เพื่อ..ใจ..กลับมาเหมือนเดิม
20 กุมภาพันธ์ 2546 19:12 น. - comment id 109870
เยี่ยมไปเลยค่ะ. . . .ให้กำลังใจ จนเกือบสะอื้น อิอิ กลอนเพราะจริง ๆ นะค่ะ. . .เพิ่งเคยอ่านกลอนของผู้ชายคนเดิมเป็นครั้งแรก รู้สึกจะติดใจแล้วอ่ะ. .คงต้องติดตามเรื่อย ๆ แล้วมั้งค่ะเนี่ย !!! =^___^=