คราเมื่อพบ ประสบพักตร์ ประจักษ์แจ้ง เธอคือแสง แห่งศรัทธา สง่าเหมือน คอยดูแล เป็นดั่งเงา เฝ้าตักเตือน ประดุจเพื่อน ที่รู้ใจ ในทุกครา ย้อนมโน ด้วยสำนึก ลึกในจิต คือชีวิต แห่งสองเรา เฝ้าฝันหา ความผูกพัน อดีตกาล เนิ่นนานมา รอเวลา สองวิญญา มาคู่ใจ รักคือรัก ประจักษ์ใจ ในดวงจิต รักคือรัก พรหมลิขิต ให้สดใส รักคือรัก แนบแน่นแท้ หนึ่งหทัย รักคือรัก แห่งสองใจ ห่วงใยกัน ด้วยคิดถึง คนึงหา คราต้องจาก จำใจพราก จากฤทัย ไกลเกินฝัน แม้นหากอยู่ หนแห่งใด ใจเคียงกัน มิลืมวัน ซึ้งคุณค่า ตราตรึงทรวง...ฯ
17 กุมภาพันธ์ 2546 19:53 น. - comment id 109440
**..ผลงานของคุณยังดีเหมือนเดิมครับ
17 กุมภาพันธ์ 2546 22:04 น. - comment id 109456
เธอคือแสงแห่งศรัทธา... และฉันก็เชื่อว่าความฝันของเรานั้น.... สักวันจะเป็นจริง...
18 กุมภาพันธ์ 2546 01:30 น. - comment id 109490
ความศรัทธา....เป็นกำลัง....ของฉัน และความรัก...........เป็นมิตร.....ผู้ให้ ความคิดถึง.........เป็นสายใย....ถึงใจ ขอเธอนั้น..........มั่นใน.....บทธรรมกลอน มาเป็นกำลังใจครับ
18 กุมภาพันธ์ 2546 03:51 น. - comment id 109495
เมื่อรัก..มัยต้องลา.. กับเวลา..ที่ผูกพัน.. ทุกสิ่ง..คือความฝัน.. ก้อแค่วัน..ที่มีใจ.. ..รักคือ..ฝัน.. มหัศจรรย์..มากมายที่คุณให้.. ทกอย่าง..ดูเหมือน..ห่างไกล.. แต่มัย..ความรู้สึก..ชิดใกล้..(จริงๆนะ)... ...เรน...ขอแจม..ตอนดึก.. .กับความรู้สึก..ที่ซ่อนเร้น.. ..ทุกอย่าง..เรนอยากให้เปน.. ทุกสิ่งที่เห็น...ขอเปนความจริง..สักวัน.. เรนนั่งเหงา..กับเพื่อนเก่า.กองโต.. อยาก ผูกโบว์..สีแดง..มาเติมแต่งความฝัน.. ก้อแค่..คนคุ้น..ที่ต้องรอลุ้นทุกวี่ทุกวัน.. ก้อแค่..ความฝัน..กับตะวัน..ในใจ.. เรนขออนุญาต..แจมตอนดึก..นะค่ะ... .
18 กุมภาพันธ์ 2546 17:22 น. - comment id 109549
คุณ ต่อง (ตัอง) ksg... ขอบคุณมากค่ะ..สำหรับคำชม..ต้องขออภัยที่หายไปนานค่ะ..ยังคงติดตามผลงานคุณเช่นกัน.. คุณตุ๊กตาไล่เหงา... ค่ะ..ความฝัน..สักวันต้องเป็นจริงแน่นอน...หากมีความมุ่งมั่นและพยายาม.... คุณน้ำ..รอนิดหนึ่งค่ะ..บทกลอนธรรมะ..กำลังแต่งค่ะ..ขอทำสมาธิก่อนนะคะ... น้องเรนจ๊ะ....ทำไมนอนดึกจัง....ไม่เอานะ...พี่ราชิกาเป็นห่วงสุขภาพน้องจ๊ะ...อย่าดื้อนะ..เรนต้องดูแลตัวเองด้วย...ก็พี่เป็นพยาบาลนี่จ๊ะ...เดี๋ยวจับฉีดยาเสียเลย...เรนต้องสัญญากับพี่นะ...ว่าจะไม่นอนดึกอีก..พักผ่อนนะน้องนะ..
18 กุมภาพันธ์ 2546 19:00 น. - comment id 109571
อบอุ่นจัง.. อยากรั้ง..ขอกอด.. เรนขอเง้างอด.. ขอกอด..อกอุ่น.. ก้อเรน.. กลัวเข็ม.. แต่อยากจาเล่น.. คอมฯ..ตอนดึก.. เรนจาได้ฝึก.. บางอย่าง..ที่ต้องการ... โห้ยยย.. !!! แบบกลอนพาปาย.. เรนรัก.. พี่ราชิกา... ขอบคุณค่ะ...
20 กุมภาพันธ์ 2546 00:33 น. - comment id 109735
รักแล้วยังต้องมีลา....ยังจารักอยู่ได้ คนเราก็แปลกอย่างนี้แหละ
20 กุมภาพันธ์ 2546 18:02 น. - comment id 109847
น้องเรนคนดี... จะฝึกคอมฯ..อะไรตอนตีสาม...ไม่ดื้อนะจ๊ะ...เรนต้องพักผ่อน...จะขอกอดพี่...ขออนุญาตผู้ปกครองพี่หรือยัง....ผู้ปกครองหวงนะ...จะบอกให้....พี่ก็รักน้องเช่นกันจ๊ะ....
20 กุมภาพันธ์ 2546 18:06 น. - comment id 109848
คุณรวีลับฟ้า... หากจะรัก..ต้องลืมคำว่า..เสียใจ..ถ้าเป็นความทรงจำที่ประทับใจ...ก็ไม่น่าจะลืมจริงมั้ยคะ ขอบคุณมากค่ะที่แวะมาเยือน...