ด้วยบังเอิญ ที่ฉันไม่ได้เกิดบนความร่ำรวย ฉันจึงพยายามใช้ทุกอย่างที่ผ่านเข้าในชีวิตอย่างรู้คุณค่า ด้วยบังเอิญ ฉันไม่ได้เป็นลูกคนโปรดที่พ่อแม่ประเคนทุกอย่างให้ ฉันจึงต้องรู้ตัวว่าฉันจะทำตัวอย่างไรให้คนอื่นรัก ด้วยบังเอิญ ฉันไม่ได้มีเรียนโรงเรียนคนร่ำรวย ฉันจึงรู้ว่า ทุกบาททุกสตางค์ที่ฉันมาเรียนนั้น แลกมาด้วยหงาดเหงื่อของพ่อและแม่ขนาดไหน ทุกอย่างที่กล่าวมาข้างต้น มิได้มีเจตนาจะอ้างกระทบกระเทียบกับผู้ใด และไม่ได้กล่าว เพราะคิดว่า ตัวเองมีไม่เหมือนกันอื่น แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันอยากบอกโดยมิใช่ความบังเอิญ นั้นก็คือ คุณค่าของความเป็นคน เป็นคนคุณภาพมากน้อยแค่ไหน มิใช่ บังเอิญเกิดเป็นมนุษย์ที่สักแต่ใช้ชีวิต และจบวันลง อย่างไม่รู้ว่า วันนี้ฉันดำเนินชีวิตเป็นอย่างไร หากเรายังไม่ค้นหาตัวเองไม่เจอ ลองค้นดูซิว่า ชีวิตสร้างสรรค์ เขาทำกันอย่างไร
16 กุมภาพันธ์ 2546 23:48 น. - comment id 109320
บังเอิญที่ฉันมาอ่านเรื่องราวในใจน้อยๆของคุณ หัวใจฉันจึงกรุ่นด้วยความรักศรัทธาและชื่นชม.. สาวน้อย..ไม่ว่าเธอจะเป็นใคร..หากดวงใจเธอใสงามเฉกเช่นนี้..ชีวิตเธอก็มีค่ายิ่งกว่าดารารายพรายเพชรงามที่ควรค่าแก่การนำมาประดับใจใครสักคนที่เฝ้ามองให้ส่องนำทางใจไปด้วยกันในเส้นทางฝันในเส้นทางจริงแห่งชีวิตนี้ ที่มิได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ..หากจะต้องใช้พลังใจ ในการดำรงอยู่อย่างผู้รู้ตน..อย่างผู้พากเพียรแผ้วทางเพื่อทางแห่งดอกไม้ที่จะโปรยสายอวยพรแด่เธอ..นะดวงใจ
19 กุมภาพันธ์ 2546 18:00 น. - comment id 109684
ขอบคุณคุณพุดพัดชา มาก ที่เขียนให้กำลังใจ หวังว่า เส้นทางสายมิตรภาพที่ดี จะเป็นสื่อส่งกำลังใจไปยังคุณเช่นกัน
3 มีนาคม 2546 15:26 น. - comment id 111871
เราก็คิดว่า.. คุณภาพของคน ก็ไม่ได้วัดกันที่ความร่ำรวย ยากจน หรือสิ่งแวดล้อมภายนอกใด ๆ และก็เห็นด้วยกับคุณนะ มันอยู่ที่การใช้ชีวิตต่างหาก วิถีการดำเนินชีวิตของคน จะเป็นเครื่องตัดสินคุณภาพของคน ได้ดีทีเดียว คุณว่าไหม?