จับมือ +~~~~~+ ประสานใจ

สาวดอย

มองทะเลยามนี้เงียบสงบ
ถึงคราจบเรื่องราวที่ร้าวฉาน
คืนวันชื่นรื่นจิตยิ้มเบิกบาน
งามตระการสายชลล้นเปรมปรีดิ์
           + ~~~~~ +
นภาหวานทาทาบฉาบขอบฟ้า
ดุจมนต์ตราแห่งรักปักวิถี
ปัดเปลี่ยวเหงาซึมเศร้ามิให้มี 
เปลี่ยนทฤษฎีทางเดินเผชิญภัย
            + ~~~~~ +
อันแสงทองส่องฟ้าล่วงลาลับ
ยามเช้ากลับวกมาพบพาใหม่
ปิดตำนานความช้ำจำจากไกล
เลิกหมองไหม้เรียนรู้อย่างตำรา	
              + ~~~~~ +
ลุกขึ้นเถิดเชิดหน้าให้กล้าแกร่ง
เสริมเรี่ยวแรงช่วยฉุดหยุดผวา
ยื่นมือมาสิพี่อย่าลี้ลา
เป็นแก้วตาดวงใจไปด้วยกัน ฯ
              + ~~~~~ +
อิ อิ แต่งบทกวีเสร็จนั่งอ่าน  น้ำตาซึมเหมียนกันนิ   -^0^-
เศร้าอะค่ะ   สำหรับบางเสี้ยวชีวิตในโลกไซเบอร์ที่ผ่านพบ .เฮ้อ!!!!!
ภาพ :   ท้องฟ้าหวานยามอาทิตย์อัสดง ณ สถานพักฟื้นและตากอากาศกรมตำรวจ
            อ.บางละมุง เมืองพัทยา จ.ชลบุรี ในเย็นวันเด็กที่ผ่านมาค่ะ				
comments powered by Disqus
  • ต่อง (ต้อง) ksg

    13 มกราคม 2546 20:04 น. - comment id 104649

    
      ไพเราะ..ฟังจากกลอนแล้วให้ความรู้สึกเย็นๆ
    
    
      ดีครับ
    
    
  • หลิน

    14 มกราคม 2546 00:35 น. - comment id 104707

    มองทะเลราบเรียบเงียบยิ่งนัก
    รู้ประจักษ์แจ้งใจสุดใฝ่ฝัน
    ถึงคราจากพรากลาแสนจาบัลย์
    มีแต่ฉันเดินเดี่ยวอย่างเดียวดาย
    
    เมฆบางเบาเคล้าคลอทอเวหา
    เคียงคู่ฟ้าตาวันมิผันผาย
    สายลมผ่าวพลิ้วแผ่วไล้แนวทราย
    ใจกลับหายตามลมตรมฤดี
    
    ฟ้าเรื่อเรืองเลือนลางบนทางฝัน
    มองตะวันใกล้ลับดับแสงสี
    ยินเสียงแผ่วแว่วมาบอกลาที
    ต่อจากนี้ก้าวย่างอย่างลำพัง
    
    สิ้นแสงสูรย์สาดส่องกลับมองเห็น
    เดือนสวยเด่นอำไพเติมใจหวัง
    จับมือน้อยยื่นมาเสริมเติมพลัง
    ย้อนกลับหลังก้าวไกลไปด้วยกัน...
    
    ค่ะ...เศร้าด้วยกัน  ไปด้วยกันค่ะ สาวดอย
    ภาพสวยมาก เข้ากับบทกลอน...เหงานะ  
    
  • idaho

    14 มกราคม 2546 13:07 น. - comment id 104776

    มาประสานใจกับแอ๋ม  คืนนี้มาต่อกลอนนะ
  • แอ๋ม

    14 มกราคม 2546 20:23 น. - comment id 104866

    ขอบคุณคุณต่อง KSC   พี่ไอซ์ ค่ะที่แวะมาอ่านกลอนค่ะ  แล้วจารอบทกวีพี่ไอซ์ค่ะ
    
    พี่หลินคะจับมือไว้แล้วไปด้วยกันนะคะ ...อย่าเศร้าค่ะ  เดี๋ยวนู๋ร้องไห้อีก
  • พรระวี

    15 มกราคม 2546 00:04 น. - comment id 104881

    มาขอร่วมประสานด้วยคนครับ
  • นักรักพเนจร ม.แม่โจ้

    16 มกราคม 2546 18:19 น. - comment id 105080

    เป็นกลอนที่ให้ความหวังได้ดีมาก   เป็นความห่วงใยของคนสองคนที่มีให้ต่อกัน ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็จะร่วมเดินไปด้วยกัน  เหมาะที่จะใช้พูดให้ใครสักคนได้คิดและมีกำลังใจสู้ใหม่อีกครั้ง

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน