อีกด้านหนึ่งของฉันในวันนี้ คือคนที่ไร้ญาติขาดพี่น้อง ไม่มีทั้งพ่อแม่และคู่ครอง ชีวิตต้องโดดเดี่ยวและเดี่ยวดาย ข้างกายนั้นว่างเปล่าจนหนาวเหน็บ ต้องกลืนเก็บความเหงาแอบเอาไว้ ยิ้มสู้เหมือนเก่งกล้ามิกลัวภัย ดูมุ่งมั่นมิหวั่นไหวใจทะนง มาวันนี้วันที่ฉันนั้นต้องล้ม ความทุกข์ตรมภายในจิตส่อพิษสง กำลังใจถดถอยเริ่มน้อยลง ที่เคยหลงว่าแน่แท้ลวงกัน มองทางไหนหาไม่เห็นคนเป็นเพื่อน ตาพร่าเลือนซวนเซเพราะเสียขวัญ ดวงชะตาฟ้าลิขิตหรือไรนั่น ให้เกิดมาทำไมกัน ฉันคนเดียว
24 ตุลาคม 2545 23:55 น. - comment id 90959
มินจ๊ะ.... ไม่ว่างเปล่าและเดียวดาย เธอจะได้พบความหมายที่ลึกล้ำ ยามนี้เธออาจต้องตรากตรำ ขอย้ำ...ไม่ใช่เพียงแค่กำลังใจ...ที่มีให้เธอเสมอมา อิสระภาพ..ความเป็นอิสระสิยิ่งใหญ่ เธอมีมันไว้แล้วอย่างแน่นหนา บางคนสิ อยากจะไขว่คว้า แต่ยังไม่เคยมีมาให้ชื่นชมแม้ครั้งใด ร่างกายเธอจะกลับฟื้นโดยเร็ววัน ฉันเชื่อมั่น..เพราะจากนี้ไปเธอจะสดใส มีพลังแห่งความสร้างสรรค์ขึ้นมาใหม่ ฉันเอาใจช่วยเธอตลอดเวลา ในห้องที่เธอพักผ่อนตอนนี้ อาจไม่คุ้นเลยในยามที่ต้องมาพักรักษา ไม่คุ้นกับหยูกยา แต่มั่นใจว่า..ที่นี่ให้ความอุ่นใจสำหรับเธอ สร้างกำลังใจไว้นะ..อย่าท้อแท้ จะมาคอยดูแลให้กำลังต่อไปเสมอ แม้เราไม่เคยเจอะเจอ แต่เธอคือหนึ่งในน้ำใจที่เคยมอบให้กันตอลดมา เธอไม่ได้อยู่ตามลำพัง ตราบเธอยังไม่เสียขวัญ..อย่าอ่อนล้า หลังจากนี้ต่อไปเมื่อเธอหายดีแล้วจะพบว่า ยังมีคนห่วงหาและคอยเธออยู่เสมอ... อย่าท้อแท้นะจ๊ะมิน..
31 ตุลาคม 2545 11:29 น. - comment id 92745
^*^ ^*^ ^*^....ตามมาให้กําลังใจเอม่านะจ๊ะ..^*^ ............กลอนเพราะมาก.......... ....ป่วยกายรักษาให้หายได้น๊า.. ..แต่..อย่าป่วยใจเด็ดขาด..รู้ป่าวคะ.. ^*^.................^____^..................^*^
29 ธันวาคม 2545 01:26 น. - comment id 102457
สวัสดีจ๊ะริน... เพิ่งเข้ามาพบกลอนของคุณ ตอนนี้คุณคงสะบายดีนะ รู้มั๊ยผมเป็นห่วงคุณมาก...
5 มกราคม 2546 13:57 น. - comment id 103344
ตรา..... ขอบคุณมากมายเลยนะ ขอบคุณจริงๆ ................ แนทตี้จ๋า .....ขอบคุณหลายๆเด้อเจ้า....คิดถึงจังเลย ................ ขอบคุณน้ำใจคุณกิรติการมากๆนะคะที่เป็นห่วง ............... ขอบคุณทุกๆกำลังใจที่มีให้ค่ะ