ท่ามกลางผู้คนมากมาย เพื่อนรักหญิงชายรายล้อม พี่น้องสมัครเคียงข้างพรักพร้อม แต่เธอยังยินยอมให้เหงาเข้าแทรกแซง +++++++++++++++++ เธอมีอะไรในใจหรือป่าว จึงปล่อยให้เหงาทำให้ใจโรยแรง ทั้งที่มีคนรักเธอรอบกายไม่หน่ายแหนง จึงไม่เข้าใจอะไรทำให้เธอแห้งแล้งเหลือเกิน ++++++++++++++++++ เอานะคนดีอย่าคิดมาก ชีวิตมันยากก็ต้องมีบ้างระหกระเหิน อาจเหงาบ้างเศร้าบ้างสิ ชีวิตถึงเพลิดเพลิน ยังไงข้างหน้าก็ต้องเดิน และต้องเผชิญกันต่อไป - - และจะมีฉันเคียงใกล้เดินตามไปไม่ห่างเลย - -
15 ตุลาคม 2545 13:29 น. - comment id 88035
แค่เค้ารู้ว่ามีคนใส่ใจ ก็คงดีใจมากแล้ว
15 ตุลาคม 2545 23:37 น. - comment id 88295
(o*^___^*o)
16 ตุลาคม 2545 07:04 น. - comment id 88352
ขแเป็นห่วงด้วยคน
16 ตุลาคม 2545 08:10 น. - comment id 88369
good thing
16 ตุลาคม 2545 09:37 น. - comment id 88414
แปลกดีเนอะ โคลอนเอาแต่ยิ้ม เอาแต่ยิ้ม สงสัยกลัวดอกพิกุลจะร่วงนะเนี่ย (๑ู^___^๑) ขอยิ้มมั่งด้วยคนแล้วกัน ชอบมากครับกลอนบทนี้
16 ตุลาคม 2545 09:49 น. - comment id 88423
- และจะมีฉันเคียงใกล้เดินตามไปไม่ห่างเลย - - เค้าคงจะหายเหงาแล้วล่ะมั้งถ้าได้ยินคำพูดนี้
16 ตุลาคม 2545 10:19 น. - comment id 88448
อบอุ่นจังเลยครับ *..จากใจไคริ..*
16 ตุลาคม 2545 21:30 น. - comment id 88648
@^_^@
18 ตุลาคม 2545 10:50 น. - comment id 89138
^*^ ^*^ ^*^.............^_____^............^*^ ^*^.......................................^*^
28 ตุลาคม 2545 20:49 น. - comment id 91966
ดีคะ