ม้ามืด

ส่องหล้า

คุณพ่อจ๋าหาตุ๊กตามาฝากหนู
คุณพ่อรู้แล้วลูกพ่อจะหา
น้องตุ๊กตาตัวสวยช่วยนำพา
ให้ลูกยายามเหงาเจ้าอย่างอน
คุณพ่อขับขึ้นขี่ขนบรรทุก
ตะลุยบุกลำบากหลากสลอน
ลูกซบอกอุ่นแอบแนบหนุนนอน
ปากพร่ำวอนออเซาะกับพ่อตน
พ่อคงต้องรีบไปอีกหลายแห่ง
ต้องเหนื่อยแรงแห่งงานบรรทุกขน
หลับเถิดนะพ่อจะกล่อมเจ้าน่ามล
อย่าอ้อนแม่อย่าซุกซนนะคนดี
หนูน้อยพริ้มคอพับหลับบนตัก
พ่อเหนื่อยหนักรักลูกไม่เคยหนี
ทุ่มชีวิตเทหัวใจเพื่อคนดี
ถึงพ่อนี้แสนเหนื่อยไม่เฉื่อยชา
วางลูกน้อยบนเปลอยากเห่กล่อม
แต่ต้องยอมตัดใจอาลัยหา
ขึ้นสิบล้อคันใหญ่แล้วไคลคลา
จำจากลาลูกเมียมาเสียไกล
ขับแต่เช้ายันเย็นเย็นยันค่ำ
ต้องเก็บงำความทุกข์บรรทุกไว้
แบกเอกอานระอุในหัวใจ
ทนมิไหวต้องหายามาบรรเทา
หวังเพียงลูกผูกสายใยชีวิต
ได้มีสิทธิศึกษาไม่โง่เขลา
ไม่เหนื่อยหนักลำบากเหมือนอย่างเรา
อยู่เป็นเงาร่มไม้ให้ลูกยา
ขับสิบล้อหวิวใจมือไม้สั่น
หลับตาฝันว่าลูกน้อยวิ่งมาหา
โผกอดลูกในมือถือตุ๊กตา
ลูกผวาโอบกอดยอดดวงใจ
ปากก็พร่ำถึงลูกซุกหน้าซบ
กายอุ่นอบแนบมั่นกระชั้นไว้
จุมพิตปรางแก้มน้อยกลอยฤทัย
ปากพร่ำไปชอบไหมลูกน้องตุ๊กตา
ลืมตาค้างค้างคาผวาตื่น
สมองมึนม้าแรงแผลงผวา
แล่นโผนผางทางไปใจค้างคา
กระโจนฝ่าม้าทั้งตัวไม่กลัวใคร
แล่นรวดเร็วตะบึงต่อห้อในหน
จิตสับสนมิสร่างว่าทางไหน
ไม่รับรู้ว่าข้างหน้านั้นมีใคร
เร็วเท่าไรไม่นึกหวั่นพรั่นฤดี
เสียงคึกโครมโถมทับคับในอก
ตาทอดตกหมดแรงแห่งทางที่
ตุ๊กตาสวยชุ่มเลือดที่พ่อพลี
ม้าตัวดีดีดผางกลางชีวิต