บูมเมอแรง

คีตากะ

พระเป็นเจ้าทรงขว้างเธอคว้างหมุน
เกิดแรงหนุนหมุนเวียนเปลี่ยนองศา
ล่องลอยไปไกลโพ้นจนลับตา
แต่ไม่ช้าจะกลับมาหาพระองค์

บูมเมอแรงที่รัก ! เธอจักต้อง
เที่ยวลอยล่องนานไหมในลมหลง
จะเห็นทุกข์แล้วดับจนลับลง
ฤาเพิ่มผงในตาจนพร่ามัว ?

วงโคจรที่เธอพบเจอฉัน
องศานั้นวันเวลาฟ้าสลัว
ในเมืองแห่งความหมองมองมืดมัว
ชนถ้วนทั่วหลับใหลใต้มนต์มาร

ปีกเธอเคว้งลอยคว้างอย่างบาดเจ็บ
ความหนาวเหน็บเกาะกุมรุมร้าวฉาน
อุปสรรคหนักหนานานัปการ
เราดั่งพยานรู้เห็นความเป็นไป

ไฟศักดิ์สิทธิ์แห่งทุกข์จะปลุกเร้า
คอยแผดเผาดวงจิตจนพิศมัย
ชำระเธอบริสุทธิ์ดุจเจียระไน
สว่างไสวงดงามเปี่ยมความดี

แรงเสียดทานแห่งลมจะบ่มเพาะ
คำเย้ยเยาะจะเติมไฟให้ศักดิ์ศรี
ความเป็นเทพในเธอเสมอวจี
คำสรรเสริญทั่วปฐพีที่ตามมา

ทรัพย์สมบัติใดเล่าใต้เงาโลก ?
จะคลอนโยกดวงสุรีย์ที่เวหา
ช่วงชีวิตนิดน้อยด้อยเวลา
ฤาอาจเปรียบมหานิรันดร์กาล

ขอเธอเป็นเช่นดั่งสุรีย์ฉาย
ส่องประกายทั่วหล้าอย่างกล้าหาญ
เป็นแบบอย่างแก่ชนเพื่อพ้นพาล
อภิญญาณรู้รอบไร้ขอบแดน

แม้นถ้อยคำอำลามิกล้าเอ่ย
เพียงเปิดเผยถ้อยวจีมีหมื่นแสน
ผ่านบางคำอักขระคารวะแทน
เดินตามแผนพระผู้สร้างอย่างอดทน...


" ด้วยรัก "