วรรณศิลป์ สิ้นสาย

คนกรุงศรี

เหมือนโลกฝัน วันนี้ ขาดพี่น้อง

เมื่อเหลียวมอง หาใคร ก็ใจหาย

สุดไหวหวั่น ว่าตัว กลัวเดียวดาย

จะกลับกราย คืนเก่า อีกเท่าไร

 

ดั่งงานเลี้ยง เรานั้น มีวันจบ

ฉันจะพบ ความเศร้า ดั่งเก่าไหม

อยากเรียกร้อง ก้องฟ้า หาใครใคร

จงห่วงใย กันบ้าง เหมือนดั่งเคย

 

วรรณศิลป์ สิ้นสาย ลายอักษร

นักเลงกลอน นอนแกร่ว แล้วทำเฉย

ปลีกเวลา หลังงาน อย่าคร้านเลย

ที่เอื้อนเอ่ย กลัวจริง เกรงทิ้งกัน

 

มาเลียนล้อ ต่อคำ ลำเลียงถ้อย

ร่วมรวมร้อย วลี ที่เราฝัน

แม้มีทุกข์ ทุกข์ด้วย ช่วยแบ่งปัน

เหมือนเมื่อวัน ผันผ่่าน นมนานมา

 

 

comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน