วันนี้ฟ้าอาจหมองครองความเศร้าเมื่อสิ่งเร้ารบกวนชวนหวั่นไหว
ทำน้ำตาเธอหลั่งดั่งร้าวใจ
จนรินไหลทายท้าฝนร่วงหล่นมา
ความปวดร้าวยังตลบอบอวลทั่ว
รอบข้างมัวหม่นไปให้กังขา
มีบางสิ่งกระทบใจไหวอัตตา
ดั่งพฤกษาสั่นไหวในแรงลม
จะปลุกปลอบเยี่ยงไรยามใจพ่าย?
คำมากมายเท่าใดใช้เหมาะสม?
เมื่อเธอยอมพ่ายแพ้แก่อารมณ์
ที่ครอบห่มด้วยสมยอมน้อมรับมา
แพ้-ชนะ อยู่หรือไปไยวิตก?
เก็บแล้วรกจิตใจไห้โหยหา
เถอะที่รักปล่อยไปไยโศกา
จะเสียเวลาทำไมในสิ่งลวง?
เพียงบทเรียนบทหนึ่งซึ่งต้องผ่าน
คงไม่นานผ่านพ้นจนลับล่วง
มีชีวิตควรสุขสันต์หรรษาทรวง
ไยถามทวงหาทุกข์รุกใจตน?..