ยามชีวิตติดค้างกลางเพลงโศกน้ำตาโชกช่วยระบายคลายหม่นหมอง
การคร่ำครวญหวนไห้คล้ายครรลอง
เพื่อปลดปล่อยพิษผองแผลภายใน
แต่บาดแผลฉกรรจ์อันบอบช้ำ
จะครวญคร่ำร่ำนานถึงปานไหน
หรือมากมายคำปลอบมอบจากใคร
ช่วยเยียวยาแผลใจไม่ได้เลย
มีแต่ตนเท่านั้นต้องฟันฝ่า
ด้วยปัญญาแห่งตนค้นเฉลย
รู้เท่าทันชีวิตรู้คิดเอย
อารมณ์เคยหดหู่รู้อดทน
จึงจะก้าวพาตนให้พ้นผ่าน
ทรมานก้าวถอยเป็นร้อยหน
ซึ่งต้องท่อง ซ้ำซ้ำ อย่าจำนน
ชีวิตคนมีหลายช่วงท่วงทำนอง
ถึงอย่างไรต้องพ้นไปจนได้
ทั้งต้องใช้ความกล้ามานำร่อง
ความเข้มแข็งเป็นทุนคอยหนุนรอง
พ้นพิษผองเพลงโศก...โบกมือลา
ยอมรับสภาพใหม่ใจเปล่าเปลี่ยว
อยู่คนเดียวและสู้อย่างผู้กล้า
ตนเป็นหลักของตนบนมรรคา
ก้าวต่อไปข้างหน้าอย่างท้าทาย