แนะเธอมองซิแดดเช้า
อาทิตย์ยั่วเย้า
โปรยยิ้มอิ่มอุ่นละไม
แสงทองสาดส่องอำไพ
ปลุกปลอบชโลมใจ
รับขวัญวันใหม่อีกครา
ผ่อนทุกข์รุกร้อนอ่อนล้า
เย็นลมโชยมา
สดชื่นหยิบยื่นโดยพลัน
มองซิหยดน้ำค้างนั้น
กอดรัดกระสัน
ลูบไล้หยอดหญ้าอาภรณ์
เจ้าหยดน้ำค้างอรชร
ออเซาะออดอ้อน
ซบหญ้าลดาปฐวี
ก่อนแสงเจิดจ้าสุรีย์
หมดสิ้นไมตรี
สาดแสงแรงร้ายปรายตา
แผดเผาหยาดทิพย์อุษา
ในสายทิวา
ระเหิดระเหยลับกาล
มองซิโน่นดอกไม้บาน
อวดกลีบเยาวมาลย์ สุคนธ์พะยอมบุปผา
มวลหมู่ภู่ผึ้งโหยหา
ซบกลีบผกา
คลุกเคล้าเกสรว่อนบิน
ดูซิน้ำใสไหลริน
เซาะแก่งแหล่งหิน
ซัดซ่าธาราบรรเลง
ฟังซิสายธารบทเพลง
ขับกล่อมเธอเอง
ด้วยเสียงแห่งเพลงพงไพร
มอบแด่ผู้อ่อนเยาว์วัย
ยามโลกสิ้นไร้
ผู้ปลุกปลอบจิตวิญญาณ์
ยามเธอทุกข์ร้อนอ่อนล้า
ซบอกแห่งข้า
รอรับอรุณอุ่นไอ....