แค่สายลมพัดผ่านแค่สายลมพัดผ่าน.ใจสั่นไหว
แค่ใบไม้ร่วงหล่น ..แล้วลับหาย
แค่ชีวิต หนึ่งนี้ที่เดียวดาย
เพราะใจ-กาย ของเราอย่าเศร้าเกิน
พรหมลิขิต ให้เรา มาใช้กรรม
บุญพานำ ให้เรา อย่าห่างเหิน
หนทางธรรม นำเราให้ก้าวเดิน
ต่อเผชิญ กรรมหนัก ก็ลับลา
ท่องเอาไว้ให้จิตมิสิ้นสร่าง
แค่สายลมพัดผ่าน อย่าเหนื่อยล้า
แม้นวันนี้ มันหนัก เกินอุรา
พรุ่งนี้แสงเจิดจ้า ..มาอีกวัน