๏ เมื่อใดที่มองฟ้ายังเห็นดาว เมื่อใดที่ตีนเปล่าก้าวเดินผ่าน เนื้อตัวห่อหุ้มผิวอันหยาบกร้าน สะพายอุดมการณ์ปาดเหงื่อหลั่ง ๏ แสงแดดระอุอุ่นตะวันรอน เงาทาบถนนร้อนทิ้งเบื้องหลัง ย่ำเดินบนดินแล้งแตกผุพัง เหนื่อยกายสายใจยังหลั่งลุกไหม้ ๏ หนาวเย็นจนเหน็บกายยามหมดแดด มิดมืดเสียงลมแผดกระพือไหว คร่ำเคร่งอยู่กับงานสะท้านใจ ใต้กลิ่นละอองไออุดมการณ์ ประภัสสุทธ 1 สิงหา 48 ถึง 14 มีนา 56