เมื่อถึงยามราตรี
Saran
ดวงจันทร์ลอยสูงขึ้นไปมากแล้ว
อาบไล้ทุกสรรพสิ่งแฝงไว้ด้วยความเหงาวังเวง
ฉันแหงนมองบนท้องฟ้าที่หม่นหมอง
หากแต่ยังมีรอยยิ้มจากเงาจันทร์เจือจางอยู่
ทว่ามันช่างเป็นรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความเศร้าระทม
� �ฉันนอนไม่หลับ
ไกลออกไปมีนกกลางคืนบินตัดฟ้าไปมาอยู่อย่างเดียวดาย
ความสงสัยถามฉันว่า
ทำไมนกกลางคืนจึงบินอยู่แค่เพียงลำพังตัวเดียว
หรือธรรมชาติกำหนดมันให้ต้องเดียวดายในราตรี
หรือมันรักที่จะบินไปบนความอ้างว้าง
บินชมแสงจันทร์ เพื่อดื่มกินความเปลี่ยวเหงา
� �ฉันถามกับตัวเองว่า
แล้วตัวฉันมีอะไรที่ต่างจากมัน
ไม่มีเลย�หัวใจฉันตอบ
หรือบางทีธรรมชาติได้กำหนดให้ฉันเป็นดั่งเช่นนกตัวนั้น
และฉันก็ไม่รู้ว่ามันพยายามที่จะบินหนีไปจากความเดียวดาย
หรือพยายามที่จะบินเข้าหา
ฉันรู้เพียงแต่ว่า ยิ่งฉันบินห่างจากมันมากเท่าใด
ก็ยิ่งรู้สึกว่าฉันยังคงบินอยู่ที่เดิมและทำได้เพียง
เฝ้ารอให้แรงที่จะบินเลือนหายไป
เท่านั้นเอง
Saran 22 เม.ย. 2555 21:35 น. - ID 144333 
2830
0
0
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
