ก่อนตะวันลับฟ้า คราหน้าแล้ง พ่อได้แจ้งแก่ลูกยาก่อนพาหาย ว่าได้งานที่ใหม่ค่อยสบาย ลูกของพ่อ จงอย่าได้มาห่วงใย พ่อบอกลูกก่อนพรากจากวันนั้น จะหาเงินให้กำนันก่อนปีใหม่ ไถ่นาคืนเพื่อจะได้ความเป็นไท เริ่มหว่านไถ ปีหน้าพาชื่นชม แต่พ่อจ๋า วันนี้ ปีใหม่แล้ว ไร้วี่แวว พ่อมากลับพาขื่นขม นาที่เคยจะไถ่คืน ฝืนระทม ลูกตรอมตรมมองนาพาอาดูร กำนันตักหน้าดิน เอาไปขาย ลูกได้แต่นั่งมองความสิ้นสูญ ทำเงินตราให้แก่เขา อย่างเพิ่มพูน จากที่นาเนินนูน นั้นลุ่มลง ก่อนตะวันชิงพลบคาคบไม้ กลับมาทันปีใหม่ไม่พาหลง แล้วอยู่บ้านของเราอย่างยืนยง ฉันก็คงเฝ้ารอ พ่อกลับมา กลับมาแล้วพ่อจะเปลี่ยนหลังคาใหม่ หากฝนตกครั้งต่อไปไม่เปียกหนา เมื่อลมฝนพัดมาเยือนเตือนอุรา ลูกนอนมองหลังคา น้ำตานอง
9 มีนาคม 2555 21:57 น. - comment id 1227427
แวะมาร่วมเศร้าด้วยคน
10 มีนาคม 2555 11:49 น. - comment id 1227438
มรดก..ผืนดินนี้ ที่พ่อให้ จงใส่ใจใฝ่ขยัน สืบสานต่อ ให้ลูกรู้อยู่พอเพียง..ก็เพียงพอ มรดกพ่อ..ก่อเห็นค่า ถ้าลูกทำ !
10 มีนาคม 2555 19:32 น. - comment id 1227449
เศร้าค่ะ พ่อไปไหน ลูกรอพ่ออยู่
10 มีนาคม 2555 20:25 น. - comment id 1227451
ขอบคุณ คุณคนกรุงศรี ขอบคุณ คุณศรีสมภพ ขอบคุณ ครูกระดาษทราย ที่ร่วมให้ความคิดเห็น อย่างน้อยแผ่นดินนี้ คือแผ่นดินของชาวนาและคนทำเกษตรกรรม
12 มีนาคม 2555 12:11 น. - comment id 1227533
เกรียวคลื่นซัดสาดหาดทรายขาว พริ้งพราวดุจดั่งสวรรค์สร้า เหล่านกน้อยโผบินที่ปลายทารง เจ้าเหินห่างค้างแรมอยู่แดนใด