ที่เหินห่าง วางปากกา เพราะภาระ จำต้องจะ ผจญ ดิ้นรนสู้ เศรษฐกิจ ผิดไป ไตร่ตรองดู หากอยากอยู่ รอดได้ ต้องไม่ท้อ ปากก็กัด เท้าถีบ อย่างรีบร้อน ทุกขั้นตอน วางแนวทาง สร้างเสริมต่อ รู้จักกิน รู้จักใช้ ปันให้พอ อย่ารีรอ เร่งขยัน มุ่งหมั่นทำ ข้าวของแพง แซงเกิน เงินค่าจ้าง ทุกคนต่าง ระวังตัว กลัวถลำ หากเจ้านาย ชังหน้า พาระกำ อาจชอกช้ำ หัวอก เพราะตกงาน เป็นนักกลอน มือใหม่ ไม่หาญกล้า ค้นตำรา หาตำรับ ไว้ขับขาน ไม่ถ่องแท้ แต่เพียร หมั่นเขียนกานท์ มิเชี่ยวชาญ เช่นเขา เหล่ากวี ยิ่งทิ้งห่าง ร้างลา พาเลือนลบ ความรู้หลบ ลืมแนว แถววิถี พอได้หน้า ลืมหลัง ยังเคยมี เรียงวลี ไม่เสนาะ เพราะงวยงง วันนี้ฝึก เขียนคัด หัดอีกครั้ง ดูแล้วยัง ไม่งาม ตามประสงค์ เขียนแล้วฆ่า คัดใหม่ ใจนึกปลง ชาตินี้คง ล้าหลัง ..อยู่อย่างเคย พลายแก้ว
พลายแก้ว เมืองกาญจน์ 16 ม.ค. 2555 23:13 น. - ID 143354 
1776
3
0
17 มกราคม 2555 00:58 น. - comment id 1221079
ไม่มีใคร ล้าหลัง ถ้าตั้งหน้า หากจะล้า ก็เพราะรู้ แล้วอยู่เฉย ลืมแต่ยัง ฝึกฝน จนคุ้นเคย จะร้างเลย เชิงกวี - ไม่มีทาง
17 มกราคม 2555 12:47 น. - comment id 1221109
ไม่มีใคร ล้าหลัง ถ้าตั้งหน้า หากจะล้า ก็เพราะรู้ แล้วอยู่เฉย ลืมแต่ยัง ฝึกฝน จนคุ้นเคย จะร้างเลย เชิงกวี - ไม่มีทาง . . . เป็นอีกคน เพิ่งค้นพบประสบช่อง หวังอยากลองล่องวารีกวีบ้าง แม้นอักษรไม่สลวยช่วยชี้ทาง ปลายอุโมงค์(ฉัน). คงสว่างบ้างสักวัน มือใหม่แวะมาแจมขอรับ
19 มกราคม 2555 10:38 น. - comment id 1221236
ดูงานเขียนแล้วไซร้..ไม่ธรรมดา สื่อภาษางดงามตามที่หมาย ส่วนเรานั้นยังอ่อนหัด...คัดเขียนไป ตามแต่ใจ..ตัวเอง...เป็นประจำไม่ธรรมดานะค่ะเนี่ย ชื่นชมค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
