ขอถอดใจไขคำเขียนนำบท วหะพจน์ กล่อมเกล้าเจ้าจอมขวัญ ดรงค์พจน์บทน้อยถ้อยรำพัน แจ้วจำนรรจ์เปล่งเสียงสำเนียงใจ ยามใดน้องหมองช้ำน้ำตาเออ ทุกข์ที่เธอ...เร้าลามปรามมิไหว ขอเสียงนี้มีฤทธิ์ พิชิตชัย ปลุกหัวใจนางฟ้ากล้าหยัดยืน ฟังนะเจ้าเข้าใจจักบรรเจิด เพียงจิตเปิดมองชัดอย่าขัดขืน พี่จะเล่าโลมขวัญมั่นกลับคืน หลับตาตื่น พลิกร่าง อย่างชื่นเป็น @@@@@@@@ เมื่อเส้นเดิน เชิญเรา เข้าทางตีบ ทางแสนบีบ เบียดร่าง ช่องทางเห็น จำต้องแทรก แหวกร่าง อย่างลำเค็ญ จงเยือกเย็น กำหนด บทวาดวาง พินิจดู รู้แท้ สิ่งแน่ชัด ค่อยค่อยถัด เคลื่อนไป ใจอย่าหมาง เช่นวันนี้ ที่เจ้า เข้าใจทาง อยู่สายกลาง อย่างรู้ เพื่อสู้มัน อย่าสะทก อกหวั่น ให้ขวัญตก หน้าเชิดยก ยิ้มฝ่า กล้าสุขสรร สรรพสิ่งจริงค่ากล้าประจัญ ต้องรู้"กัน" กลแก้ที่แท้จริง ค่อยนิ่งรู้ดูลายเพื่อคลายพิษ ด้วยจริต จิตมั่น โดยขวัญนิ่ง ศึกษารู้ ดูธรรม เพื่อค้ำอิง เจ้าน้องหญิง จงมั่นด้วยขวัญมี สองมือโอบกอดใจให้แด่เจ้า อย่าซึมเศร้าสิ้นมั่นในขวัญนี้ จงล่องลอยคล้อยสุขสนุกที ในวารี สีครามข้ามทันดร ให้ถึงวารวันวัยในปลายธาร ขึ้นฝั่งกาล พบสุขสโมสร จงแล่นเรือเพื่ออยู่รู้นิวรณ์ อรชร จงสู้...อย่ารู้คลาย.... มอบแด่ผู้อยู่ไกล...ที่ต้องผจญภัยแต่เพียงลำพัง....................................
KIRATI 7 ธ.ค. 2554 19:59 น. - ID 142861 
2990
5
0
7 ธันวาคม 2554 20:18 น. - comment id 1217399
เก็ดน่ะ แล้วก็เพราะด้วย
7 ธันวาคม 2554 20:26 น. - comment id 1217400
ขอบใจกีรที่เขียนให้เรา
7 ธันวาคม 2554 20:44 น. - comment id 1217401
2 แน่ใจ๊ ว่าเฮียกีร์เขียนให้เฌอน่ะเฮียเขียนให้นางฟ้าของเฮียต่างหาก
โน๊ะเฮียโน๊ะ
7 ธันวาคม 2554 20:50 น. - comment id 1217402
ตูเปงนางฟ้าของเฮียตั้งนานแระ จิงมะเฮีย
7 ธันวาคม 2554 20:53 น. - comment id 1217403
หญิงอื่นถอยไป นางฟ้าในหัวใจเฮียกำลังจะมา ฮิ้ววว
7 ธันวาคม 2554 21:01 น. - comment id 1217404
โห..ท่านกีร์ ถอดใจวาง เลยเหรอ อิอิอ แจ่มท่าน ใครได้อ่านต้องเหมือนกับใช้เปลวไฟจ่อที่น้ำมันที่เป็นเชื้อให้ลุกโพลงโชติช่วง เลยละ ซึ้งอะ
7 ธันวาคม 2554 22:31 น. - comment id 1217410
หากมิ่งขวัญได้อ่านผ่านการเขียน บทกวีกลอนเพียรเพียงเพื่อเจ้า ถึงจอมขวัญขออย่าหวั่นอย่าซึมเทรา ห่วงแนบแน่นแฝงเคล้าเฝ้าคนึง กำลังใจฝากไปกับสายลม ฝากให้น้องตากลมจ่มคิดถึง แม้เพียงฝากคำห่วงดวงใจตรึง ร่วมอ่านกลอนบทซึ้ง ด้วยหนึ่งคน กลอนบทนี้คุณกีฯเขียนได้กินใจมากๆ ไม่ว่าคุณกีฯจะเขียนกลอนเพื่อใคร... อยากขอร่วมช่วยส่งแรงใจให้เขาคนนั้นรับรู้ โดยเร็วด้วยค่ะ
8 ธันวาคม 2554 08:55 น. - comment id 1217420
พี่กีร์....กินใจมากเลยค่ะ..แกง...ร่วมแจมด้วยค่ะ..เคยเขียนให้เพื่อนคน..1 ค่ะ ~ส่งใจให้เธอก้าว~ ยื่นมือมาหาฉันร่วมกันก้าว ยามเหน็บหนาวเคียงอยู่คู่เสมอ แม้หนทางข้างหน้าจะพร่าเบลอ นะเพื่อนเกลอเธอฉันเดินกันไป หากจุดหมายปลายทางขวางด้วยหนาม พยายามข้ามฝ่าอย่าหวั่นไหว หากเพื่อนล้มสะดุดเราฉุดไว้ ก้าวครั้งใหม่หยิบฝันนั้นอย่าท้อ มีแรงใจให้เสมอขอเธอสู้ เราจะอยู่ร่วมฝันร่วมกันก่อ เห็นเพื่อนยืนอีกหนอดทนรอ เดินก้าวต่อผ่านข้ามความระทม ทุกปัญหาต้องมีวิธีแก้ อย่ายอมแพ้ปัญหาที่ถาถม หาทางออกแก้ไขเพื่อคลายปม ใช่จะล้มทุกวันหากฝันมี....
8 ธันวาคม 2554 10:21 น. - comment id 1217430
ซึ้งอ่ะ... ถ้า ผู้อยู่ไกล...ที่ต้องผจญภัยแต่เพียงลำพัง ได้มาอ่านต้องรู้สึกสัมผัสได้ถึงความเป็นห่วงและกำลังใจที่คุณ กีฯส่งไปให้แน่นอนเลยค่ะฝากส่งกำลังใจไปให้ด้วยอีกแรงจ้า
8 ธันวาคม 2554 12:16 น. - comment id 1217437
10
8 ธันวาคม 2554 12:30 น. - comment id 1217438
ส่งขวัญและกำลังใจตามคุงเพื่อนกีรฯไปด้วยอีกคน
8 ธันวาคม 2554 13:05 น. - comment id 1217441
เอายิ้มมาส่งก่อนนะคะ.... เดี๋ยวมาค่ะ ไปร้องไห้ก่อน... ซึ้ง....
ป.ล. สารภาพนะคะ 2 ปีเต็มๆ ที่แซมไม่ยอมถ่ายรูปชัดๆ แบบนี้... พอมานึกๆ ดู อ้าว..เดี๋ยวไม่มีรูปไว้ตั้งในงานสำคัญ.... พอผมขึ้น ก็เลยได้รูปพวกนี้มา.. แบมเคยบอกว่า ดูไม่เหมือนคนป่วย.. แซมแอบเก่งค่ะ.... ซ่อนไว้ข้างหลังกลอนตลกๆ..... เดี๋ยวมาใหม่นะคะ... เจ้าแซม
8 ธันวาคม 2554 13:21 น. - comment id 1217444
12 เพื่อนฉัน... จะกี่วันเธอก็ยังยิ้มได้ โอม...เพี้ยง ขอห่างโรค ห่างภัย เถอะนะจอมใจของมิตรา ขอบคุณเพื่อนกีรฯ ที่เขียนกลอนให้แบม...
8 ธันวาคม 2554 13:32 น. - comment id 1217446
หน้าส่วนตัว
หนึ่งแรงใจปลุกขวัญในวันเจ็บ
หากหนาวเหน็บเจ็บปวดรวดร้าวขวัญ
ขอวอนไหว้เทพป้องคุ้มครองพลัน
ให้ชีวันเข้มแข็งแกร่งกว่าเดิม
คราโรคภัยเบียดเบียนให้เรียนรู้
ขอจงอยู่ด้วยจิตคิดสร้างเสริม
มองโลกในแง่บวกผนวกเติม
ธรรมะเพิ่มน้อมนำจำใส่ใจ
เป็นสัจธรรมทั้งผองของชีวิต
ตรองด้วยจิตพบทางกระจ่างใส
ความเจ็บป่วยมีล้นทุกคนไป
ไม่มีใครหลีกพ้นบนครรลอง
เพียงเธออย่าท้อแท้แก่โรคร้าย
ที่กล้ำกลายเยือนเจ้าจนเศร้าหมอง
เดี๋ยวก็หายได้สมภิรมย์ปอง
โรคทั้งผองจักหายในเร็ววัน
มาตามใบสั่ง อิอิ
8 ธันวาคม 2554 18:54 น. - comment id 1217470
9 ธันวาคม 2554 08:12 น. - comment id 1217484
ขอบคุณจร้า คุณ PrawsัnRock************************** จวว.
อันนี้ม่ายยยช่ายซะโหน่ย... ถ้าเขียนให้เนื้อหาจะเกี่ยวกับเลิกรี(จ๊อยส์)อ่ะ ชิชิ
*************************** เจ้าโซนี่วา...คนเนี่ยะ...เพื่อนของพวกเราเอง...เป็นนางฟ้าผู้น้อง...อ่ะวา...นางฟ้าของคนตกทุกข์ที่นั่งลำแบกด้วย...
*************************** ไม่พูดพล่าม เขกกาโหลกก่องเรยยย โป๊กกๆๆ
ความทุกข์ ที่ก่อความท้อแท้ จาก โรคภัย... น่ากลัวที่สุด คงไม่ใช่อาการของโรคอ่ะขอรับ... หากแต่เป็นใจ ที่ไม่เข้มแข็ง...แกว่งโอนเอนไปมา... ตามแรงคิดแรงหวัง.... หากใจตั้งมั่นอยู่ได้....คงจะเข้มแข็งขึ้นมาก... บทกลอนนี้...เขียนให้เจ้าคุงแซม... น้องสาว เพื่อนๆของพวกเรา...ที่ประสบชะตาชีวิต...ที่ต้องฝ่าฟันไปเพื่อยื้อสิทธิ์แห่งลมหายใจ.... หนักเอาเรื่อง...เธอเป็นคนแกร่ง...เหมือนคุณอัล...หากแต่ใจเธอ...ยังอ่อนไหวไขว่คว้าไปเรื่อย... จนเห็นเหตุแห่งความไม่ตั้งมั่นได้.... ทั้งนี้...ก็ต้องมาจับใจตั้งแปะให้มั่นคงขึ้น... หวังไว้ไม่น้อย ว่าถ้าเธอมาอ่าน...เธอจะเข้มแข็งขึ้นซัก...พันปูเซง...อิอิ
ส่งกำลังใจตามไปแว้วววว.....อ่ะจร้า.... ขอบคุงน้า...
9 ธันวาคม 2554 09:03 น. - comment id 1217491
เป็นกำลังใจให้ด้วยคนนะคะ ขอให้หายไวๆค่ะ
9 ธันวาคม 2554 11:55 น. - comment id 1217542
ดีจร้า...เจ้าคุงแซม
9 ธันวาคม 2554 12:12 น. - comment id 1217545
จร้า....อาคุงแบม...ดูแลตัวเอง...เป๊ะๆเรยยย...ห้ามเปื่อยเด็ดขาด...อิอิ เด๋วปู่ไม่มีคนทำกับข้าวให้...อิอิ ถ้าจะว่าไป...รอยยิ้ม นี่...มันเก่งอ่ะเน๊อะ มันซ่อน สรรพสิ่งไว้ได้...มากมาย มหาศาล จิงๆ...
ไหนว่า...ย้ายไป ขั้วโลกเหนือ(ระยอง)
ขอบคุง คุงอ้อยน้า... นับวันสายตายิ่งฝ้าฟาง (เลิกเล่นมือถือเถอะ) คุงกีร์ ขอร้อง งงง...
9 ธันวาคม 2554 12:19 น. - comment id 1217548
ดีจร้า...อาคุงกมล...อิอิเจ้าจอมเรนเจอร์...ไม่มีสีจามปูฉองคน...
ช่างเป็น กิจการ ที่สวนทางกะโลก จริงๆ...อิอิ แต่ขาดก็ม่ายล่ายด้วย...อิอิ (คิดเอาเองอ่ะ...ช่ายอ่ะป่าว บ่ รู้ อิอิ) ขอบคุง คุงกมล กานต์...กลมเรียง...เพียงพลิ้ว นา...
9 ธันวาคม 2554 18:08 น. - comment id 1217587
............ เขาเขียนเพื่อผู้ใดฉันไม่รู้ แต่อ่านดูรู้ซึ้งถึงความหมาย เขาหวังเพียงวอนเจ้าให้เศร้าคลาย ที่ป่วยกายหายห่างอย่างลับเลือน เขาถอดใจไขคำเขียนนำบท มธุรสพจนาหาใดเหมือน ทั้งเรียงร่ายปลอบย้ำเพื่อซ้ำเตือน ให้ทุกข์เคลื่อนเบือนห่างอย่างชื่นเป็น ให้พินิจคิดดูให้รู้แน่ อย่ายอมแพ้ความลำบากแสนยากเข็ญ จงตรองไตร่...ทุกข์สุข...ทุกประเด็น ความลำเค็ญ...เรียนรู้...เพื่อสู้มัน สองมือเขาโอบใจให้แด่เจ้า อย่าโศกเศร้าหมองหม่นจนเสียขวัญ ทุกทุกสิ่งเพียงถ้ากล้าประจัญ จะก้าวข้ามพ้นมันอย่างมั่นใจ ถ้อยคำเขาจริงแท้แน่กว่าแน่ อย่าท้อแท้อกสั่นถึงหวั่นไหว ความเจ็บป่วยย่อมมีทุกคนไป ขอเพียงมีแรงใจไว้สู้มัน เจ้าเห็นไหมนั่นพี่...นี่ก็เพื่อน เราคล้ายเหมือนอยากห้อมล้อมจอมขวัญ บางคนร้อยถ้อยพจรจรำพัน ที่ล้วนกลั่นจากดวงหทัย พี่จะเป็น....อีกแรงใจ....ให้แด่เจ้า ขอขวัญเกล้าพบทางสว่างใส ระยะทางห่างกันหลายพันไมล์ แต่คนไกลใช่สู้อยู่ผู้เดียว
9 ธันวาคม 2554 20:18 น. - comment id 1217598
12 ธันวาคม 2554 08:25 น. - comment id 1217689
โอ้ยเพราะเด้อค่ะเด้อม่วนคักๆ อ่ะแวะมาเยี่ยม คุณกรตเขียนกลอนแบบนี้ได้ด้วยหนาวมั้ย ไปและแวะมาชื่นชมค่ะ
12 ธันวาคม 2554 10:45 น. - comment id 1217695
ขอใหสุขภาพดีวันดีคืนจ้ะ คุณแซม...
3 มกราคม 2555 17:54 น. - comment id 1219825
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
