** สุดขอบฟ้า แสนไกล หทัยนี้ ดวงฤดี เคียงข้าง มิห่างหาย อุ่นไอรัก สลักซึ้ง ตรึงใจกาย รักมิคลาย คิดถึง คะนึงครวญ ** เหม่อมองฟ้า สะท้อน ถึงก้อนเมฆ คล้ายมนต์เสก ดวงจิต ให้คิดหวน ความผูกพัน ห่างเห ไม่เรรวน น้องเนื้อนวล ใจภักดิ์ สองรักเรา ** กระซิบหวาน คนดี สุดที่รัก ใจแน่นหนัก คงมั่น ดั่งขุนเขา กระซิบแผ่ว แว่วเสียง สำเนียงเบา คราใดเหงา เฝ้ารำพึง...คิดถึงเธอ..... ** ด้วย...ความรัก สลักไว้ ในดวงจิต ความ..ใกล้ชิด ห่วงใย ให้เสมอ คิด...ทุกวัน ห่วงหา ทุกคราเจอ ถึง...ละเมอ คอยอยู่ เธอผู้เดียว.......ฯ
26 พฤศจิกายน 2554 13:41 น. - comment id 1216120
๐ แสนรักสุดขอบฟ้า แดนไกล แหนห่วงดวงฤทัีย มั่นพร้อม วิบแวววับไฉไล ยากก่อ จริงแฮ คงมั่นที่รอบล้อม แนบฟ้าแมนสรวง. แก้วประเสริฐ.
26 พฤศจิกายน 2554 14:06 น. - comment id 1216134
แวะมาเยี่ยม ชื่นชมฝีมือ แต่ไม่ค่อยเขียนให้อ่าน ขอบพระคุณ
26 พฤศจิกายน 2554 14:15 น. - comment id 1216144
เพราะจังเลยครับ...
26 พฤศจิกายน 2554 14:50 น. - comment id 1216150
มาทักทายพร้อมอ่านงานงามๆครับ คุณราชิกา ๐ โพ้นขอบเหมือนคล้ายมิตร.....หมายรอ จึงส่งกระแสหนอ....สื่อนี้ ถวิลถิ่นที่ทอ.....ท่านับ รอเฮย ลอยละลิ่วปลิวลี้...วิ่งเร้าเฝ้าถึง ฯ
26 พฤศจิกายน 2554 20:46 น. - comment id 1216159
บทกลอนอ่อนหวานไพเราะมากครับคุณราชิกา
28 พฤศจิกายน 2554 10:12 น. - comment id 1216177
อ่านกลอนของคุณราชิกาครั้งแรกชอบมากขอเป็นแฟนกลอนด้วยคนนะ
26 พฤศจิกายน 2554 15:35 น. - comment id 1216231
เขียนได้ไพเราะมากทุกคนเลยครับ
27 พฤศจิกายน 2554 15:51 น. - comment id 1216282
มารับความคิดถึงค่ะ
27 พฤศจิกายน 2554 22:35 น. - comment id 1216299
ด้วย มีเธอเคียงข้างไม่ห่างหาย ความ เหงาคลายเธอคอยยู่ดูแลฉัน คิด ซึ้งใจความห่วงใยมีให้กัน ถึง แล้ววันฉันเอ่ยปากอยากขอบคุณ แอบมาใช้สิทธิ์ความคิดถึง ในฐานะสมาชิกไทยโพเอม ~^_^~
28 พฤศจิกายน 2554 09:10 น. - comment id 1216304
กระซิบไกลเกินไปเลยไม่ค่อยได้ยิน 5555..
29 พฤศจิกายน 2554 10:37 น. - comment id 1216342
........... มาอ่านบทกลอนไพเราะจ้ะ ...............
29 พฤศจิกายน 2554 05:15 น. - comment id 1216404
สวัสดีครับ ราชิกา สบายดีน้อ.... กลอนรักคิดถึง..ซึ้งจริงๆ. ถูกใจ
30 พฤศจิกายน 2554 09:52 น. - comment id 1216491
ด้วยความคิดถึง จึงได้แวะมาหา ดูแลสุขภาพด้วยนะค่ะ ยังคงห่วงใยเสมอ แถมด้วยความคิดถึงเยอะ ๆ ให้ด้วยเลยค่ะ
28 ธันวาคม 2554 19:08 น. - comment id 1219168
หลายขวบปีพ้นผ่านรักหวานซึ้ง ติดตราตรึงดุจสลักบนแผ่นหิน ยิ่งกว่ารักของสุชาดากับองค์อินทร์ มิสุดสิ้นดังสมุทรสุดธารา เคยออดอ้อนวอนเว้ายั่วเย้าหยอก กระซิบบอกความนัยใจห่วงหา ด้วยดวงตาห่วงใยยามไกลตา รักมั่นคงนานมากลับเปลี่ยนแปลง เหมือนเถาวัลย์พันเกี่ยวกับต้นไม้ ได้เต้าไต่ค่อยเลี่ยงสำเนียงแข็ง ยินคำเรียกเพรียกพร่ำผิดสำแดง ใช่ระแวงดวงจิดสะกิดเตือน คนเคยรักพักใจต้องไหวหวาม สรรพนามเรียกเล่นเป็นแค่เพื่อน รักเฉลยเคยปลื้มกลับลืมเลือน อกประหวั่นฟั่นเฟือนจนงงงัน เหตุอันใดพาใจให้หมองหมาง หลุดลอยแล้วเจ้านางกลางใจฉัน คงจะเป็นเวรกรรมไล่ตามทัน จึงถูกหั่นรักเล่นเช่นผักปลา ไม่เคยมีสิ่งใดในกอไผ่ นอกเสียจากหน่อไม้และใบหญ้า เคยมีความห่วงใยในดวงตา กลับว่างเปล่าโรยรามิเหลือรอย..