หน้าส่วนตัว
บุรุษหนึ่ง ดักดน จนทรัพย์สิน
แต่หากิน บากบั่น ขยันอยู่
เลี้ยงภรรยา บุตรสอง ปองเอ็นดู
ขายเต้าหู้ ทอดมัน ทุกวันไป
ถึงยามเย็น โพล้เพล้ เวลาว่าง
นั่งไขว่ห้าง สีซอ พอเพลินได้
เพียรอบรม ลูกลูก ปลูกจิตใจ
กล่อมเกลาให้ เห็นค่า วิชาการ
กุมารเจียม จดจำ คำสอนพ่อ
มิย่อท้อ หมั่นเรียน เคร่งเขียนอ่าน
ครั้นเติบโต ขวนขวาย ไต่เต้างาน
บริหาร ก้าวล้ำ เกิดร่ำรวย
แบบอย่างควร ชมเชย เอ่ยสรรเสริญ
ผู้ดำเนิน รู้สร้าง ทางสดสวย
ชีวิตย่อม รุ่งโรจน์ โชตอำนวย
ด้วยฉลวย ฉลาด มุ่งมาดดี
จบเรื่องราว สาธก ยกอีกเรื่อง
เล่าความเขื่อง ลำพอง ของเศรษฐี
ครอบครัวซึ่ง เกรียวกราว คราวมั่งมี
เพราะขายที่ มรดก ตกทอดมา
เงินทองเมื่อ มาง่าย จึงจ่ายคล่อง
ขาดไตร่ตรอง พุทธิ วิมังสา
ต่างสุรุ่ย สุร่าย ไร้นำพา
ผลาญธนา ดังเบี้ย ไม่เสียดาย
ผลสุดท้าย ทรัพย์สิน ก็สิ้นหมด
เพิ่งสลด อาดูร ตอนสูญหาย
เมื่อพ่อแม่ ม้วยมอด ดับวอดวาย
ลูกกลับกลาย ยาจก ตกต่ำพลัน
ใช่บุญกรรม โทษอ้าง ชาติปางก่อน
ลองหันย้อน สำรวจ ตรวจตนนั่น
พึงจำแนก ผิด,ถูก ก่อนผูกพัน
จะสุขสันต์ โศกเศร้า เราเลือกเอง
สุนทรวิทย์ 22 พ.ย. 2554 10:07 น. - ID 142647 
1889
1
0
22 พฤศจิกายน 2554 21:50 น. - comment id 1215766
สำนวนนี้ก็มีชิงสัมผ้ส จะให้หยวนก็หยวนไปได้คร้า เดี๋ยวจะกลายเป็นคนช่างติ
22 พฤศจิกายน 2554 22:43 น. - comment id 1215768
ติได้ครับ ผมรับฟังตลอด แสดงว่าผมยังมีจุดอ่อนอย่างมาก แต่ไม่แน่ใจว่าการชิงสัมผัสถือว่าผิดฉันทลักษณ์หรือไม่ครับ ตอนเรียนครูไม่ได้บอกข้อนี้ ส่วนตัวเคยอ่านผ่านมาคร่าวๆเท่านั้น เพราะคิดว่าไม่เป็นไรจึงไม่ได้แก้ไขครับ เขียนปล่อยมาก ยังไงขอคำชี้แนะด้วยนะครับ
22 พฤศจิกายน 2554 23:08 น. - comment id 1215769
ขอบคุณที่เข้าใจ กลอนกินใจ ไพเราะ เสนาะหู ต้องเรียนรู้ เรื่องกฎ กำหนดว่า ถูกสัมผัส จัดไว้ ในตำรา สัมผัสนอก แน่นหนา อย่าบิดเบือน สัมผัสใน ไม่ว่า ถ้ามีเหมาะ เพิ่มความเพราะ พิมพ์ใจ หาใครเหมือน สัมผัสซ้ำ เคร่งครัด สัมผัสเลือน ต้องคอยเตือน ห้ามไว้ สิ่งไม่ควร ชิงสัมผัส อีกข้อ ก็ไม่ได้ ส่งสัมผัส บทต่อไป ให้ครบถ้วน เสียงท้ายวรรค กำหนด จดจำนวน ทุกอย่างล้วน ควรใช้ ให้ครบครัน หลากวจี ลีลา ค้นหาถ้อย มาเรียงร้อย ลำนำ คำเสกสรร ใส่ลูกเล่น ลวดลาย ร่ายรำพัน ภาษานั้น อยากเห็น เป็นของไทย ผมเขียนกลอนมากว่าสิบปี ก็ได้ความรู้จากนักกลอนหลายท่าน ที่อาวุโสก็มี และแลกเปลี่ยนความรู้กัน เขียนกลอนโต้ตอบออกอากาศ ล้อกันสนุกสนานมากในสมัยนั้น มีอีกหลายอย่างที่ผมคร่งครัดและจะถือปฏิบัติมาตลอด แต่ก็เป็นความคิดของผมเองไม่สามารถบังคับใครได้ ฉันทลักษณ์ของบทกลอน ถ้าผิดแล้วอ่านจะสะดุดขาดความไพเราะ เข้าใจว่าคนรุ่นก่อนคิดกันมามากจนสิ่งที่งดงามที่สุด ขออภัยอีกครั้งครับ
23 พฤศจิกายน 2554 07:08 น. - comment id 1215771
ขอบคุณครับที่ชี้แนะ แสดงว่าการชิงสัมผัสก็ผิดฉันทลักษณ์ด้วย งั้นผมคงเขียนผิดไว้เยอะ ยอมรับครับว่าความรู้มีจำกัด ต่อไปคงต้องระวังมากขึ้นครับ ขอบคุณอีกครั้งครับที่เตือน
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
