ลมหนาวพัดอีกคราแก้วตาขวัญ สองชีวันอุ่นทรวงดวงสมร จัดห้องรอรับเจ้าสู่เหย้านอน หนาวหรือร้อนผ่อนคลายสบายใจ แม่เฝ้ารอลูกอยู่สู่อ้อมแขน คิดถึงแม้นมากนักจักทนไหว ทั้งการเรียนการงานผ่านห่วงใย เหมือนเยาว์วัยอุ้มชูเลี้ยงดูมา
12 พฤศจิกายน 2554 06:59 น. - comment id 1214732
ความฝันอันสูงสุดของพ่อ-แม่ คือเห็นอนาคตที่สดใสของลูก ขอโทษครับที่ห่างหายไปนาน มัวแต่วุ่นอยู่กับน้ำท่วม
12 พฤศจิกายน 2554 07:38 น. - comment id 1214758
สวัสดีค่ะคุณพจนา ดีใจที่กลับมาทักทายกันอีกนะคะ รออ่านกลอนกับคำคมของคุณพจนาอยู่ค่ะ แบบว่าเป็นแฟนคลับตัวจริง เสียงจริงเลยนะคะ
13 พฤศจิกายน 2554 08:18 น. - comment id 1214847
ขอแสดงความคิดเห็นในเรื่องความรักบ้างนะคะ ใครไม่เห็นด้วยต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ มีคนคิดว่าความรักนั้นคือการครอบครองทางกาย นั่นเป็นแค่ส่วนประกอบทางธรรมชาติ ถ้าคนที่รักกันแล้ว ไม่อยากอยู่ด้วยกัน ไม่อยากพบกันนั้นแปลกค่ะ เหมือนไม่รักกัน ปล่อยให้คนรักได้แต่เพ้อฝันไปเรื่อยๆ ไม่มีจุดหมายปลายทาง ผู้หญิงมีขีดจำกัดในการแสดงออก ไม่เหมือนผู้ชาย ผู้ชายจะบอกรัก บอกคิดถึงใครก็ได้ ไม่น่าเกลียด แต่ผู้หญิงทำไป ไม่งาม รักใครจะไปขอเขาแต่งงานก็ไม่ได้ ผู้ชายได้แต่อ้างว่าไม่พร้อมสักที สมัยพ่อแม่เรารักกัน ไม่เห็นต้องมีอะไรมากมาย ไม่งั้นเราคงไม่ได้เกิดมาจนทุกวันนี้ ท่านก็สร้างครอบครัวมาด้วยกัน มีลูกหลานเต็มบ้านเต็มเมือง แต่สมัยนี้อย่าว่าแต่แต่งงานเลยค่ะ แค่รักกันก็มีปัญหามากมาย ไม่เคยพร้อมสักที กว่าจะพร้อมจะไม่มีแรงวิ่งเล่นกับลูกนะคะ คนที่ชอบทำความรักให้เป็นทุกข์ ชอบเพ้อฝัน ชอบเป็นผู้เสียสละ เหมือนในนวนิยายเลยค่ะ จับต้องไม่ได้ แสนดี น่าหลงใหลใฝ่ฝัน ยังกับพระเอก นางเอก ที่มีแต่คนมาหลงรัีก ตื่นจากฝันเถิดค่ะ รักใครก็จูงมือกันไปสักคน ดีกว่าปล่อยให้หลายคนนั่งวาดวิมานในอากาศ เพราะหลงรักคุณ แต่ไม่ต้องการครอบครอง ยอมนั่งน้ำตานอง
13 พฤศจิกายน 2554 09:46 น. - comment id 1214851
ความรักคือความสุข ใช่ความทุกข์ ถ้ารักใครไม่ขอนั่งรอฝัน เฝ้าคอยวันวิวาห์น่าอ่่อนหวาน ครองคู่อยู่ด้วยกันฝันชื่นบาน มีลูกหลานเต็มบ้านสำราญใจ เสียงลูกน้อยคอยถามตามพ่อแม่ ทุกวันแม้เหนื่อยยากหากทนไหว เพราะความรักเราคล้องสองดวงใจ อย่าจากไกลเฝ้ารอขอร่วมทาง ความสัมพันธ์ทางกายใช่หมายใคร่ แต่จิตใจผูกครองไม่หมองหมาง แก่ชรายังอยู่คู่เคียงนาง ไม่ลาร้างเพราะเราเข้าใจกัน ชายกับหญิงรักจริงอิงพ่อแม่ ท่านดูแลกันมาน่าสุขสันต์ ให้กำเนิดเธอฉันนั้้นพบกัน บุพเพสันนิวาสไม่คลาดคลา