แม้มีภัยเพียงใดอย่าไปหวั่น รักเรานั้นคงอยู่มิรู้หาย ภัยจะมาจะไปรักไม่คลาย ไม่มลายหายตามยามทุกข์ตรม ทำงานเหนื่อยพักผ่อนก่อนที่รัก ลูกเมียจักเอาใจไม่ขื่นขม เป็นพ่อบ้านแสนดีที่ภิรมย์ มีหรือจนทนสู้ครองคู่กัน แม้พายุหิมะจะมาอีก รถเก่าหลีกให้ดีอย่าหมุนหัน กลับถึงบ้านปลอดภัยยิ้มให้กัน วันหนึ่งนั้นผ่านไปไม่ท้อทรวง เฮอร์ริเคนผ่านไปให้โล่งอก หิมะตกถล่มฟ้ามาใหญ่หลวง ธรรมชาติร้ายทุกปีมิมีลวง อย่าไปห่วงเพียงใจสู้อยู่กับมัน ปีนี้ที่นี่หนาวแล้วค่ะ เตรียมรับมือกับพายุหิมะอีกแล้ว หลังจากที่พายุเฺฺิฮอร์ริเคนผ่านไป ยังใช้รถคันเก่าคู่ใจเหมือนเดิม พี่ชายกับสามีช่วยกันซ่อมทุกอย่าง เตรียมรับมือกับหิมะ ปีที่แล้วสูงเกือบสามสิบนิ้วค่ะ โลกเรามีภัยธรรมชาติมากมาย ก็ต้องสู้กันต่อไปค่ะ เป็นกำลังใจให้ทุกคนฝ่าฟันไปให้ได้นะคะใช้เฟอร์นิเจอร์ราคาถูก รถเก่าๆค่ะ เวลาภัยธรรมชาติมาก็เตรียมอพยพ ไม่ค่อยห่วงอะไร ความรัก ความอบอุ่นในครอบครัวมีค่ากว่า อยู่ในห้องแคบๆแต่เข้าใจกัน ต่อสู้ด้วยกัน พอเพียงแล้วค่ะ
![]()
9 พฤศจิกายน 2554 22:25 น. - comment id 1214534
อ่านกลอนของคุณอนงค์นางแล้วชอบมากค่ะ ไม่ว่าจะเป็นเรื่อง คนอะไรน่ารักน่าทักทาย ฉันไม่ยอม และเพียงใจสู้ ฯลฯ เป็นกลอนที่อ่านแล้วทำให้สุขภาพจิตดีนะคะ เชื่อว่าคุณอนงค์นางมีครอบครัวที่น่ารักและอบอุ่นค่ะ
9 พฤศจิกายน 2554 23:38 น. - comment id 1214538
สวัสดีค่ะครูอ้อน ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ดีใจจังเลยค่ะที่เขียนกลอนแล้วยังมีคนอ่านและกรุณาเข้ามาทักทายกัน ขอบคุณมากค่ะคุณครู ครอบครัวอนงค์นางก็มีทั้งสุขและทุกข์ตามธรรมดาค่ะ แต่ก็กลั่นออกมาจากใจจริงเสมอเวลาเขียนกลอนอันแสนเชย ขอให้ครูมีความสุขมากๆทุกวันนะคะ
10 พฤศจิกายน 2554 15:36 น. - comment id 1214605
ขอบคุณค่ะ ขอให้คุณอนงค์นางและครอบครัวมีความสุขเช่นกันค่ะ