หัวอกชาวนา
สุนทรวิทย์
พิรุณ โปรยปราย หล่นทายทัก
พรรษาจัก เริ่มต้น อีกหนหนึ่ง
ปีนี้ ปีกลาย คงคล้ายคลึง
หนองบึง อึ่งกบ ควรครบครัน
ชาวนา กระหยิ่ม ยิ้มต้อนรับ
ขยับ ท่วงที ขมีขมัน
เตรียมควาย เตรียมไถ ไว้ประจัญ
มุ่งมั่น ขันแข็ง เรี่ยวแรงมา
ฝันเฟื่อง คึกคาม ยามฝนหลั่ง
คาดหวัง เรื่อยไป ไม่ประสา
ทุ่งเลิ้ง เจิ่งเย็น เห็นยายตา
ปักกล้า ก้นโด่ง หลังโค้งงอ
วิถี ผู้คน ชนบท
ปรากฏ ภาพความ งดงามหนอ
หลังฉาก สิหนา น้ำตาคลอ
เขาฝ่อ ท้อแท้ แต่ปางบรรพ์
หวังแม่ โพสพ สยบหนี้
หวังมี กินใช้ ใช่แต่ฝัน
หวังพึ่ง ดินฟ้า สารพัน
หวังนั่น หวังนี่ ทุกปีไป
น้ำท่วม ฝนแล้ง แข่งกระหน่ำ
บอบช้ำ ซ้ำซาก ยากแก้ไข
จะมี ก็เพียง เสียงปลอบใจ
ผู้ใด ไหนเล่า ช่วยเขาจริง