ต้องขืนขัดตัดใจแม้ยังรัก มิอาจผลัดกัดฟันพรากหากเศร้าหมอง ก่อนจากลาขออ้อมแขนกอดประครอง ในหอห้องแห่งสองเราที่เก่าเคย..... จะไม่รั้งยั้งไว้ให้ทุกข์หนัก แม้ยังรักหักใจไม่อาจเผย จับหัวใจเอาไว้ไม่เกินเลย ขอเป็นเพียงคนคุ้นเคยที่เอ่ยลา........
15 มิถุนายน 2554 16:16 น. - comment id 1100088
ถ้าทุกข์หนักจักยั้งไว้ทำไมเล่า ไปเถิดเจ้าเข้าสู่ห้องสุขา ปลดทุกข์หนักเสร็จแล้วเจ้าแก้วตา ค่อยมาเอ่ยคำลาก็ยังทัน.....เอย
14 มิถุนายน 2554 17:25 น. - comment id 1197621
ณ ห้วงใจไหวร้าวคราวถุุกกรีด ด้วยคมมีดคำเปรยเอ่ยนั้นหนา คือคำกล่าวคนรักขอจากลา สายน้ำตาท่วมล้นปนอาดูร ชอบครับ.. ยิ่งรูปนี้เคยลงเป็น ปฐมบท อีกทั้งแนวจากลาเหมือนกัน T_T
14 มิถุนายน 2554 19:19 น. - comment id 1199057
#1 สวัสดีค่ะคุณสุญญะกาศ ดีใจค่ะที่ได้เจอคนแต่งกลอนแนวเดียวกัน กลอนของคุณแต่งได้บาดใจมากมายค่ะ
15 มิถุนายน 2554 09:53 น. - comment id 1199118
ก่อนจากกันวันที่ฟ้าสีหม่น น้องทุกข์ทนหม่นหมองแอบร้องไห้ กระซิบสั่งประคองกอดออดอ้อนชาย ชีพมลายรักคงมั่นนิรันดร
15 มิถุนายน 2554 17:59 น. - comment id 1199212
.......... ก็แค่คนคุ้นเคยที่เอ่ยปาก หวังจะฝากชีพไว้มิใช่หรือ ในหอห้องที่สองเราเฝ้าอออือ แล้วจะถือทิฐิไปทำไมกัน เพียงอ้อมแขน...โอบประทับ...รับขวัญเจ้า ทุกค่ำเช้าไม่พรากจากไปไหน อยากให้เป็นเช่นนี้ชั่วนิรันดร์ แต่ยังหวั่น...คนคุ้นเคย...จะเอ่ยลา .................
16 มิถุนายน 2554 10:29 น. - comment id 1199333
......... ขอโทษจ้า คุณForevermore เป๋อไป๋ไปหน่อย กลอนเลยไม่สัมผัสกัน แก้ตัวหน่อยนะ ....................... ก็แค่คนคุ้นเคยที่เอ่ยปาก หวังจะฝากชีพไว้มิใช่หรือ ในหอห้องที่สองเราเฝ้าอออือ แล้วจะถือทิฐิไปทำไมกัน? เพียงอ้อมแขน...โอบประทับ...รับขวัญเจ้า ทุกค่ำเช้าไม่พรากไปจากขวัญ อยากให้เป็นเช่นนี้ชั่วนิรันดร์ แต่ยังหวั่น...คนคุ้นเคย...จะเอ่ยลา .................
16 มิถุนายน 2554 12:04 น. - comment id 1199342
#3 สวัสดีค่ะคุณเอื้องอังกูร ขอมอบดอกไม้แทนคำขอบคุณนะคะ #4 สวัสดีค่ะคุณควายเฒ่า อ่านกลอนตอนแรกๆกำลังซึ้งพอจะจบทำเอาฮาเลยอ่ะ อิอิ ขอบคุณนะจ๊า #5-6 คุณ din คะขอบคุณมากมายค่ะ กลอนหวานเช่นเคย ตอนแรกก็คิดเหมือนกันว่าคุณดินเขียนผิดหรือเปล่า ขอมอบดอกไม้แทนคำขอบคุณค่ะ
17 มิถุนายน 2554 10:09 น. - comment id 1199437
กลัวกอดไม่ปล่อยค่ะ
23 มิถุนายน 2554 15:36 น. - comment id 1200563
ต้องตัดใจสุดขมขื่น แม้ยังรัก น้องเอ่ยปากขอลาจาก รักสลาย ชีพพี่นี้สุดชอกช้ำ ระกำชาย น้องเอ่ยปากเช้า - สาย บ่าย..จากกัน อนิจจาคนดี ของพี่แก้ว จากไปแล้วหากพบหน้า อย่าฆ่าฉัน เก็บแต่สิ่งดี ๆ มอบไว้ เชื่อมสัมพันธ์ ส่วนพี่นั้น ฝันถึงเธอเสมอไป...