๏ สาส์นรัก ๚ะ๛

บินเดี่ยวหมื่นลี้

๏ รอยอดีตจับจองครอบครองขวัญ
เนิ่นนานวันขื่นทรวงแสนหน่วงหนัก
ทนบินเดี่ยวฯจากดงไร้พงพัก
เหมือนร้างหลักพักพิงอิงดวงมาน
คนแพ้พ่ายดั่งจมปลักตรมโศก
ความวิโยคโถมถั่งดั่งประหาร
สิ่งงดงามเรื่อรุ้งท่ามคุ้งธาร
กลับจมห้วงอนธการแสนนานเนา
แต่เหมือนดั่งเพรงบุญเข้าหนุนเกื้อ
ท่ามป่าเหนือโดดเดี่ยวแสนเปลี่ยวเหงา
แสงแห่งสูรย์เบิกสรวงห้วงฟ้าเทา
ทาบป่าเขาเลือนหม่นลับพ้นทาง
**ถึง..เวียงพิงค์**แว่วหวานในสาส์นรัก
ที่ทอถักกรองกานท์เพื่อสานสร้าง
สองเราร่ำพจน์ถ้อยเรียงร้อยวาง
เพื่อร่วมทางสู่ฝันนิรันดร
**ห่วงหา**อาลัยยามไกลห่าง
แม้นอยู่ต่างห่างแคว้นแดนสิงขร
**หนึ่งเดียวในดวงใจ**มิคลายคลอน
ด้วยอาวรณ์ผูกมั่นพันธนา
**อ้อมฟ้า..โอบขวัญ**ยามสั่นไหว
ด้วยฤทัยคล้องพ่วงความห่วงหา
ตราบสายกาลกลืนกินสิ้นเวลา
มิอาจพรากปรารถนาสัญญาใจ
**คำนึงป่าเหนือ**เมื่อลมหนาว
โบกท่ามราวไพรสัณฑ์จนหวั่นไหว
กลัวเพรงกรรมซ้ำซัดระบัดไกว
พรากสายใยแห่งรักให้หักราน
แต่ยามยินพจน์ถ้อยเรียงพากย์
โอบอ้อมจากฟากฟ้ามาร่ำสาส์น
**เพราะรัก..ที่รัก**ปักดวงมาน
หลอมวิญญาณพี่นี้บัดพลีนาง
นับแต่นี้ตราบพรหมจักล่มสิ้น-
ทั้งผืนดินแผ่นฟ้าอุษาสาง
สรรพสิ่งม้วยมอดเกินทอดวาง
ก็มิร้างความ**คำมั่นสัญญา**
หัวใจเคยบาดเจ็บและเหน็บหนาว
ผ่านเรื่องราวมืดมนเกินค้นหา
นับแต่นี้ท่ามธารกาลเวลา
จักรักษาดวงมานด้วย**หวานรัก**๚ะ๛