แลหม่นเหงาปานนั้น บ่ายวันนี้ เข็มนาทีแล่นเฉื่อย เหมือนเหนื่อยล้า ทุกซอกซอยหงอยเงียบ ยะเยียบตา โลกคล้ายรอระเบิดเวลา ทำหน้าที่ ไม่รู้ฟากเมืองใหญ่ เป็นไรบ้าง ถามเงาข้างตึกปกกระจกสี ร้อนสายแดดแผดเลือนวันเดือนปี ไง สหาย สบายดีหรือมหานคร ยังหอมหวนอยู่หรือนั่น ท่ามควันพิษ คล่องตัวไหมเศรษฐกิจ จากแต่ก่อน เสียงเพื่อนเก่าเมาคลาน อยู่บ้านดอน ถามถึงอย่างอาวรณ์ มิตรสหาย หลังบอบช้ำซ้ำซาก จากฟากฝั่ง กลับมาเมาเป็นบ้าเป็นหลัง จ่มแพ้พ่าย จบฝันเมืองที่ล่วงลับ กลับกลาย พกความอาย มาตายรังทุกครั้งไป มาทำใจปลุกปลอบ คลายบอบช้ำ เมาล้างความต้อยต่ำ เพ้อร่ำไห้ รอเวลาหายเจ็บปวดเมื่อไร จะหวนไปย่ำฝัน นั้นอีกที ฝากข่าวสารผ่านพาถึงป่าตึก ยังไหวหวามด้วยความระลึก อยู่ที่นี่ งามเมืองฟ้าเมืองฝัน ยังฝันมี รอทำใจดีดี จะกลับไป... ............................... โดยคำ ลานเทวา
13 กุมภาพันธ์ 2554 10:17 น. - comment id 1183242
เคยฝัน แต่เดี๋ยวนี้เลิกฝันแล้วเจ้าค่ะ
13 กุมภาพันธ์ 2554 07:38 น. - comment id 1183528
สุดยอดจริงๆครับท่าน
9 กุมภาพันธ์ 2554 22:58 น. - comment id 1184254
เดี๋ยวนี้เมืองฝันของใครหลายคนกลับเป็นที่ ที่เราจากมาอ่ะค่ะ คนลานเทวา
10 กุมภาพันธ์ 2554 11:03 น. - comment id 1184355
งดงามครับ เสียงลงท้ายแบบฉีกตำรายับเลย แต่เสียงดีมาก ทำได้งัยครับ