**ใจ ถึง ใจ**

คนกุลา

คำอวยพร ที่กวีน้อยเจ้าสำราญเขียนอวยพร วันเกิด
ให้ผม
คุณ  ใดในโลกนี้     นำหนุน
น้า  ท่านมีบุญคุณ     มากล้น
คน  ผู้มอบการุณ      คอยขัด  เกลาเฮย
กุลา   สั่งสอนคิดค้น    กล่าวแก้  กานท์กลอน
วันคล้ายครบรอบแล้ว     อาจารย์
ความรักจงพบพาน         ชิดใกล้
อายุยิ่งยืนนาน                  วัสสะ  ร้อยเทอญ
ลาภยศจากทวยไท้            มอบให้   แทนคุณ
ขออาจารย์สุขด้วย  บารมี
รวยทรัพย์สินทวี    พรั่งพร้อม
คนรักชิดชีวี      มิห่าง กายนา
มิ่งมิตรมากมายล้อม   รอบคล้อง ขวัญเฮย
*กวีน้อยด้อยค่าภาษาศิลป์
อ่อนหัดสิ้นกระบวนกลอนไร้อ่อนหวาน
แต่งผิดถูกซ้ำซ้ำน่ารำคาญ
จนอาจารย์ขัดเกลาพอเข้าใจ
*ทั้งเรื่องเสียงและคำชี้นำแก้
สัมผัสแท้แม้เทียมเตรียมฝึกไว้
สร้อยโคลงระโยงระยางวางที่ใด
กาพย์อะไรเสาะหามาให้เรียน
*วันคล้ายครบรอบเกิดผู้เลิศล้ำ
คนกุลาชี้นำคำอ่านเขียน
เป็นแบบอย่างการฝึกฝนทนพากเพียร
ศิษย์จึงเปลี่ยนตามอย่างแนวทางครู
*ขออาจารย์เป็นที่พึ่งซึ่งที่พัก
คอยเป็นหลักต่อไปให้ทุกผู้
ได้ศึกษาอ่านงานกลอนกานต์ครู
ขอเชิดชูบูชากว่าผู้ใด
*ขอให้มีคนรักสักหมื่นแสน
ทั่วเขตแคว้นแดนด้าวชนเผ่าไหน
ต่างชื่นชิดจิตสมัครรักแนบใจ
แด่ผู้ให้ความรู้คู่ผองชน
*ขอให้มีเงินทองกองตรงหน้า
ไร้คำว่าอัตคัดหรือขัดสน
ทั้งแก้วแหวนสินทรัพย์ประดับตน
ถึงรวยล้นเศรษฐีทวีชัย
*ขอให้มีอายุลุร้อยผ่าน
สะอาดสะอ้านผิวพรรณอันผ่องใส
ยังแข็งแรงแข็งขันทุกวันไป
เหล่าเทพไท้ช่วยดล  คนกุลา
*ข้อสุดท้ายมีคนรักภักดิ์เคียงข้าง
มิเหินห่างกายไปที่ไหนหนา
มีความสุขสมหวังครั่งนิทรา
ด้วยเพราะว่ามีคู่ชิดแนบชิดทรวง
กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
"""""""""""""""""""""""""""
  
 
   ๐ กวี กานท์มากล่าวถ้อย      เรียงคำ
น้อย หากกินใจจำ                   ยิ่งแท้
เจ้า ฝังฝากตัวทำ                   เป็นศิษย์
สำราญ สุขจินต์เพียบแปร้       จิตนั้นแสนขยัน..ฯ
  ๐ ฝาก พรคืนกลับให้           พันทวี
ใจ หนึ่งอาจารย์มี                  สู่เจ้า
ถึง กาลล่วงนานปี                  คนึงมั่น    ขวัญเอย
ใจ อยากเห็นจึงเฝ้า                ชื่นถ้อยกวีฯหวัง
* กวีน้อยคราก่อนโน้น
เอ่ยอ่อนโยนบอกใจหมาย
อยากเรียนเพียรฝากกาย
จึงรับไว้หมายขัดเกลา
* เรียงคำพร่ำอักษร
กาพย์โคลงกลอนหาโง่เขลา
เอกลักษณ์มีเพียงเรา
โบราณเขาจึงระวัง
* ไม่ยอมฝากเป็นศิษย์
หากหมายคิดไปสอนสั่ง
ถูกย้อนศรประดัง
ถึงกับนั่งระทมใจ
* ไม่ขอคงมิกล้า
เก่งหนักหนามาจากไหน
เพราะพร้อมยอมเรียนไง
ผมจึงได้คอยท้วงติง..ฯ
  ๐ บัวบานฤาเลิศฟ้า             ลอยริน
ล้วนเกิดมาจากดิน                ต่ำใต้
รอวันผุดยลยิน                     บานเบิก   งามเฮย
เหมือนดุจคนมุไว้                 สุดท้ายสมหมาย..ฯ
  ๐ เรียวรวงใดหนักล้ำ          งอลง
ปวงปราชญ์ฤๅพวง                อวดอ้าง
ดาบคมเมื่อประสงค์              งานจึ่ง   เผยนา
กวีวัจน์ควรสรรสร้าง               สืบค้นกานท์เสนอ..ฯ
............
จาก..ใจ..คนกุลา
ต้นเหมันต์
ปล.
ผมอ่านงานของกวีน้อยแล้วผมมีความสุข ผมจึงตอบ
งานนี้ด้วยความสุขใจ จึงได้ตัดสินใจนำมาลงเพื่อแบ่ง
ปันความสุขแก่ทุกคน  หากมิเหมาะสมกับการนำมา
เผยแพร่ ผมก็ต้องขออภัย ไว้นะที่นี้ ด้วยนะครับ