** คำเปรยเคยเอ่ยอ้าง จอมขวัญ หวังรักรอคอยกัน ห่อนไห้ กานท์กลอนฝากสัมพันธ์ วานบอก พี่เฮย ดังหนึ่งนางชิดใกล้ แนบไซร้เคียงเขนย.....ฯ * ฟังคำเปรย มิเคยหม่นหมาง โอบสองปราง มิจางห่างไกล * ร่ายเรียงคำ ลำนำสดใส ฝากลมไป ส่งใจให้เธอ * เฝ้าคิดถึง รำพึงเสมอ เพียงพบเจอ ละเมอมิวาย * หวานวจี มิมีสลาย รักมิคลาย ใจกายอาวรณ์ * หลับครั้งใด หทัยทอดถอน เอื้ออาทร คราจรจำลา * รักมิเลือน ย้ำเตือนห่วงหา ขอแก้วตา สัญญาด้วยใจ * รักร่วมฝัน มิพรั่นหวั่นไหว สองหทัย ก้าวไปเคียงกัน....ฯ ** คราไกลใจห่างน้อง นวลนาง ครวญคร่ำมิจืดจาง จากเหย้า สองกรโอบเอวบาง คอยห่วง นุชนา หวังพี่คงเคียงเฝ้า คลอเคล้าคืนหวน.....ฯ
5 ธันวาคม 2552 18:04 น. - comment id 1071002
อ่านไปด้วยใจยิ้มครับ
5 ธันวาคม 2552 19:24 น. - comment id 1071022
หลับตาลง ยังคงคิดถึง ทุกคำนึง เพ้อหาแต่เธอ เรียกกลอนอะไรคะพี่หมอ อ่านกลอนแล้ว น้องก็เลยเคาะจังหวะตามไปด้วย เพราะดีค่ะ
5 ธันวาคม 2552 20:23 น. - comment id 1071045
กาพย์ ราชิกา ๗ งดงามจังค่ะ หวานจริง ๆ ยามหัวใจมีรัก การรอคอยย่อมมีความหวังเสมอนะคะ ชื่นชม จากใจจริงค่ะ
5 ธันวาคม 2552 22:15 น. - comment id 1071076
คราไกลใจร่ำร้อง วอนครวญ หมายบอกคำรัญจวน ฝากให้ หวังคลอคู่เพียงนวล เปรยพี่ จริงเฮย ลมหอบลำนำไว้ ร่ายร้อยเรียงคำฯ วจีหวาน กลอนกานท์อ่อนไหว สองดวงใจ สดใสนิรันดร์
7 ธันวาคม 2552 20:20 น. - comment id 1071625
แวะมาเยี่ยมแฝดเพื่อนจ้า รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
7 ธันวาคม 2552 23:33 น. - comment id 1071695
คราไกลใจอ่อนล้า นานเนาว์ แสนห่วงยอดนงเยา ยิ่งล้ำ เพียรข่มจิตบรรเทา ยากนัก นาแม่ รักมอบใช่เพียงย้ำ เล่ห์ลิ้นหลอกปราณ ใจจ่อจอดเพียงเจ้า ทุกค่ำเช้าห่วงอาวรณ์ ห่างไกลฤทัยถอน เมื่อยามนอนยิ่งห่วงหา ดวงหน้างามลอยเด่น ยังมองเห็นแม้หลับตา ฝังสนิทแนบนิทรา เฝ้าฝันหาทุกค่ำคืน ดวงตาที่ห่วงใย ติดทรวงในมิอาจฝืน ยึดเหนี่ยวเกี่ยวใจชื่น หลับหรือตื่นคู่เคียงใจ สัญญาเคยพร่ำบอก ใช่ลวงหลอกโปรดจำไว้ รักแท้แม้ห่างไกล สองหัวใจสื่อสัมพันธ์ ความหวังยังเด่นจ้า กลางใจ รักมั่นมิมีใคร อีกแล้ว อุปสรรคฟันฝ่าไป ตรงแน่ หมายมั่นสวรรค์แพร้ว หนึ่งน้องนางเดียว มิเคยลืม
20 ธันวาคม 2552 22:13 น. - comment id 1076749
๐ คราคราวครวญโศกซึ้ง ทรวงใน ตรอมจิตระทมใจ อกร้าว ยามไกลห่างแขไข นวลแม่ คุณเอย จรสู่แดนสุดด้าว ห่วงแท้สายสมร..ฯ ๐ ใจ เหงายามเมื่อร้าง แรมไกล ใคร พร่ำวอนฝากไป ค่ำเช้า ไย เรียมป่วนดวงใจ พาลโศก นางเนอ ครวญ ครุ่นคิดเพียงเจ้า หนึ่งน้องปรางหอมฯ ใจ เอยเคยถวิล ใจ จากถิ่นดินแดนหวัง ใจ ร้าวหนาวลำพัง ใจ แอบหวังยังจดจำ ใคร เล่าหนาวหน่วงหนัก ใคร หนอภักดิ์หนักเหลือล้ำ ใคร เฝ้าเย้าหยอกคำ ใคร ที่พร่ำจำนรรจา ไย มากล้าครุ่นคิด ไย เพียงพิศจิตห่วงหา ไย จำวันอำลา ไย ผวาคราร้างไกล ครวญ คิดพินิจนุช ครวญ จนสุดจะทานไหว ครวญ คร่ำร่ำหาใคร ครวญ โศกใจเมื่อไกลกัน ๐ ใจถวิล ถึงถิ่นแดนฝัน ทุกวารวัน ใฝ่ฝันนางเดียว ๐ ไกลหนักหนา เกินตาแลเหลียว เกินทางเทียว ยิ่งเปลี่ยวดวงใจ ๐ กายหนาวเหน็บ แสนเจ็บเพียงไหน แม้นยามใด หทัยร้าวราญ ๐ ฤดูกาลผ่านผันทุกวันนี้ คล้ายไม่มีกฎเกณฑ์เป็นหลักฐาน ไม่เที่ยงแท้แน่นอนเหมือนก่อนกาล ทุกวันวารเปลี่ยนไปให้อาทร ๐ มาครวญคร่ำร่ำว่าคราวิโยค แสนสุดโศกคราวพรากจากสมร เพียงอำลาพาใจให้อาวรณ์ ใจบังอรคนึงพี่มีไหมนาง ๐ ใจ คราวจำจากเจ้า ไกลตา ครวญ คร่ำในอุรา เทวษเศร้า ครา เรียมห่างกานดา แสนห่วง แม่เอย ไกล ห่างหอเรือนเหย้า ร่ำร้องถวิลหา..ฯ คุณตุ้มครับ บทกวีไพเราะมาก ขออนุญาต แจมด้วยคนนะครับ รักษาสุขภาพให้มากๆนะครับ เป็นห่วง มากครับ แสนคำนึง