ปลิดปลิวและเคว้งคว้าง ทุกย่ำย่างสัมผัสดิน หวั่นไหวให้ถวิล ทั้งดวงจินต์สิตรอมตรม เวิ้งว้างเหมือนว่างเปล่า ดูจะเศร้าและขื่นขม ลึกนั้นพลันระทม จิตจ่อมจมถมข้างใน เดียวดายทางสายเปลี่ยว กระแสเชี่ยวเหมือนน้ำไหล น้ำลดก็หมดใจ ไร้ที่หมายให้พักพิง ฤาสิ้นวาสนา หมดแรงพานำทุกสิ่ง ซึมเศร้ากัดกร่อนจริง หวังละทิ้งยิ่งตามมา ชีวิตวันวานผ่าน มีทุกด้านให้ศึกษา หนึ่งเดียวช่วยนำพา ให้กายาหลุดพ้นกรรม คือศีลสมาธิ ฝึกสติไม่เพลี่ยงพล้ำ ตั้งมั่นในทางธรรม จึงกระทำแต่ความดี
19 กรกฎาคม 2552 07:52 น. - comment id 992604
.....เจ้แบม พูดเหมือนปลงตกนะเนี่ยะ อิอิ
17 กรกฎาคม 2552 16:08 น. - comment id 1015770
ผู้คนต่างย่ำก้าว......ดุ่มเดิน หมายสู่มุ่งเผชิญ...บ่งไว้ คือกรรมก่อนานเนิ่น...ลุล่วง แล้วนา สร้างแต่ดีย่อมได้.....มรรคนั้นคืนหวน """"""""""""""""""""""""""""" มาไม่ทันที่๑ อะครับ อิอิ
17 กรกฎาคม 2552 16:12 น. - comment id 1015772
^ ^ ^ สงสารคนข้างบนจัง ไม่ได้ที่ 1 เลยวันแล้วนะคะ อิอิ
17 กรกฎาคม 2552 16:17 น. - comment id 1015775
ปลิวปลิว เคว้งคว้าง นึกว่าจะเศร้านะแบม แต่ออกแนวปล่อยวาง ปลงตกแล้วประมาณนั้นอ่ะ
17 กรกฎาคม 2552 16:19 น. - comment id 1015776
โสนะหน้า อดที่ 1 กันเป็นแถวเลย คริ คริ
17 กรกฎาคม 2552 16:23 น. - comment id 1015778
...ปลิดปลิวเหมือนใบไผ่ ลอยไปเหมือนใบไม้ร่วง ใจไฉนห่วงหวง อยากทวงถึงน้ำใจ อิอิ นึกถึงเพลงใบไผ่ของ ฤทธิพร ขึ้นมาเลยครับ คุณแบมกล่าวได้ถูกต้องแล้ว ศีล สมาธิ ปัญญา คือหลักไตรสิกขา เพื่อนำพาสู่ความสุขอย่างแท้จริงครับ นับถือๆ
17 กรกฎาคม 2552 16:24 น. - comment id 1015779
เศร้าและสงบค่ะ เห็นภาพเลย ฝากเนื้อฝากด้วยด้วยนะคะพี่แก้วประภัสสร
17 กรกฎาคม 2552 16:52 น. - comment id 1015793
ธรรมะคือสิ่งที่ดี เป็นเข็มทิศชีวิตที่ยอดเยี่ยมที่สุด
17 กรกฎาคม 2552 17:41 น. - comment id 1015813
ความดี ทำไปเถอะคับ ยังไงก็อยู่กับเราไปตลอด
17 กรกฎาคม 2552 19:23 น. - comment id 1015838
ความดีอยู่คู่กับคนดีเสมอครับ...กาพย์แต่งได้เพราะครับ
17 กรกฎาคม 2552 20:10 น. - comment id 1015846
มาอ่าน กาพย์ ให้ข้อคิดครับ....
17 กรกฎาคม 2552 21:06 น. - comment id 1015867
หมดเดือนคอยเตือนตน ให้หลุดพ้นวัฏฏะ ปลิดปลิวมิลดล่ะ สิ้นผัสสะจิตบางเบา สวัสดีค่ะ พี่แบม ดอกบัวมาราตรีสวัสดิ์ค่ะ หลับฝันดีค่ะพี่แบม
17 กรกฎาคม 2552 22:19 น. - comment id 1015887
ปลิดปลิวละลิ่วหล่น ดั่งสายชลที่เชี่ยวไหล คดเคี้ยวเลี้ยวจากไป ดั่งชีวีมิหวนคืน นับวันยิ่งย่างก้าว มีปวดร้าวแลขมขื่น บ้างล้มบ้างลุกยืน โอ้ละหนอชีวิตเอย ใดเล่ายังอยู่ยั้ง ต่างภิณฑ์พังดังเฉลย ต่างไปแล้วลับเลย นั่นแน่แท้อนิจจัง แวะมาเยมน้องแบมค่ะสบายดีนะคะ ดูแลสุขภาพด้วยหละอย่าโหมงานเกิน
17 กรกฎาคม 2552 23:01 น. - comment id 1015912
ปลดเปลื้องอย่าเคืองขุ่น ด้วยต้นทุนบุญหนุนไว้ ปลิดปลิวลิ่วลงไป บุญอุ่นใจไม่เคว้งคว้าง
18 กรกฎาคม 2552 00:04 น. - comment id 1015946
เห็นด้วยอย่างยิ่งครับ ^ ^
18 กรกฎาคม 2552 00:14 น. - comment id 1015950
สัจจะธรรมของชีวิตนะคะ ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นสิ่งสมมุติ ได้แต่บอกน้องแก้ประภัสสร แต่ตัวพี่ปรางเอง บางครั้งก็นะ
18 กรกฎาคม 2552 09:16 น. - comment id 1016000
มาอ่านกาพย์ปลิดปลิว พริ้วลม ผสมความว่าง เคว้งคว้าง ใจหายเนาะ จากไปลาลับไม่กลับมา
18 กรกฎาคม 2552 10:58 น. - comment id 1016037
1.คุณครูกระดาษทราย ขอบคุณน้องทรายค่ะ น้ำดอกอัญชัญ เย็นๆ ชื่นใจแถมเป็นยาด้วย สุขกับวันหยุดค่ะน้อง
18 กรกฎาคม 2552 13:09 น. - comment id 1016071
เข้ามาบ้านพี่แบมเนี่ย สุขใจสุขกายจังเลยค่ะ ขอให้พี่สาวมีความสุขนะค่ะ คิดถึงเสมอค่ะ
18 กรกฎาคม 2552 17:40 น. - comment id 1016141
มีศีล มีสมาธิ ย่อมเกิดปัญญาค่ะ...
19 กรกฎาคม 2552 11:49 น. - comment id 1016204
เห็นหัวข้อแล้ว นึกถึงเพลงที่เคยฟัง "ปลิดปลิวเคว้งคว้าง ชีวิตฉันดั่งไม้ไม้ที่หลุดลอยยย" ค่ะพี่แบม ไม่มีอะไรดีเท่าการทำสิ่งดีดีแล้วค่ะ
20 กรกฎาคม 2552 11:43 น. - comment id 1016712
ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาแสดงความคิดเห็น ในกลอนบทนี้นะคะ ช่วงนี้ขอเคลียร์งานก่อนค่ะ แล้วค่อยมาสนุกกับเพื่อนใหม่ค่ะ ขอให้ทุกท่านสุขเสมอค่ะ