นักเรียนตำรวจ
กรวิกสีม่วง
เหมือนสวรรค์พลันสลายไปตรงหน้า
เหมือนเรี่ยวแรงที่กลับมากลับสูญหาย
เหมือนว่าภาพแห่งความหวังพังทลาย
เหมือนว่าตายทั้งเป็นเช่นลงทัณฑ์
หมอนนิ่มนิ่มเคยหนุนอุ่นตักแม่
ช่างยากแท้กว่าได้พบทบโศกศัลย์
น้ำตาที่ไม่เคยหลั่งแทบหลั่งพลัน
เหมือนสวรรค์อยู่ตรงหน้ากลับลาไป
แม่จ๋าแม่แม่รู้ไหมใครเหนื่อยนัก
แม่จ๋าแม่อยากจะพักกว่าสิ่งไหน
แม่จ๋าแม่-อยากกอดแม่-ด้วยแน่ใจ
แม่จ๋าแม่รู้ไหมใครตรอมตรม
จะฝากคำคิดถึงว่ารักหนอ
ไปฝากแม่กับพ่อให้สาสม
อยากจะกลับใจจะขาดค่อนระทม
แต่ด้วยลมหายใจดุจชายชาญ
จะตั้งมั่นฝึกหนักด้วยรักแม่
จะแน่วแน่เพื่อพ่อก่อสืบสาน
จะกลับด้วยความหวังตั้งมานาน
จะขอผ่านอุปสรรคดูสักคราว
จะใช้เหงื่อต่างยศทดแทนแม่
จะใช้เกียรติอันจริงแท้เป็นแรกก้าว
จะใช้แรงทั้งหมดปรากฏพราว
เพื่อจะสอยดวงดาวมาสู่แดน