ทุ่งหญ้ายังอยู่ตรงนี้ คนดีเคยอยู่ตรงนั้น เหม่อมองฟากฟ้าเดียวกัน...สุดหวั่นไหว เมฆน้อยลอยคล้ายสายธาร ลมพานพัดมาพลิ้วเบา ลมรักแผ่วมาบรรเทา สะท้อนซึ้ง...ตรึงใจ โคนรุ้งพุ่งจากฟากฟ้า พริบตาขมขื่นตื่นฝัน ภายใต้ฟากฟ้าเดียวกัน คนหนึ่งคนนั้น...อยู่แสนไกล โคนรุ้งพุ่งจากฟากฟ้า ต้นหญ้ายังคงพัดไกว ลมรักจากมาไกลไกล คิดถึง สุดซึ้งละมุน ทุ่งหญ้ายังอยู่ตรงนี้ คนดีเคยอยู่ตรงนั้น เหม่อมองฟากฟ้าเดียวกัน...สุดหวั่นไหว เคียวรุ้งคล้ายเป็นสะพาน ข้ามธารเมฆาพลิ้วไป ส่งความคิดถึงสุดห้วงดวงใจ...เอาไว้...รักเธอ
กระบี่ใบไม้ 3 พ.ค. 2552 12:33 น. - ID 125596 
1164
0
0
27 ธันวาคม 2552 21:03 น. - comment id 1079761
ใช่เลย ถึงไงก็ใต้ฟ้าเดียวกัน บทกลอนงดงามมากค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
