รักตาย ใช่ว่าใจแพ้

มิตรเอื้อมมือ โอบอ้อม เข้าล้อมรัก
แล้วปลดพัก ใจกาย ให้คลายฝัน
ลำนำใด อ่อนหวาน ทุกกาลวัน
ทุกข์เธอนั่น แบ่งปัน มาบรรเทา
บทบรรเลง กล่อมเพลง แห่งชีวิต
เมื่อมิ่งมิตร โห้ยไห้ ด้วยใจเหงา
ความเศร้าโศก ซ่านกระซิก ระริกเรา
เพลิงรึงเร้า เผาใจ ให้รอนราน
แรงที่เหลือ ยันกาย ให้ต่อสู้
แรงมีอยู่ อย่าพ่าย เพราะใจผลาน
เพลงสุดท้าย ประกาศศักด์ ให้ก้องกาล
แม้วิญญาน จักแตกดับ ยับมลาย
ซบใบหน้า อ่อนล้า บนบ่าเพื่อน
ให้ทุกข์ร้าย ลบเลือน ที่เปื้อนหาย
จันทร์จักดับ เรื่องของจันทร์ ช่างปะไร
ใจยังแกร่ง อื่นใด ก็ไม่กลัว