....บันไดฝัน.... ...ตราบที่ดาวพราวเต็มท้องฟ้าอยู่ จะต้องสู้ก้าวไปดั่งใจหวัง แม้ลำบากเหลือร้ายกายเจียนพัง ถึงความหวังยังห่างทางแสนไกล จนแสนจนทนทุกข์กายหายใจถี่ ใจดวงนี้ไม่เคยจะหวั่นไหว . ..อุปสรรคหนักหนาสักเพียงใด ต้องก้าวไปไขว่มาคว้าใส่มือ สร้างภาพฝันชีวิตลิขิตได้ ดีหรือร้ายอย่างไรไม่เคยถือ บากบั่นดั้นด้นให้คนลือ ด้วยสองมือชูเด่นเค้นรางวัล .....พัฒนาก้าวไกลในท้องถิ่น .......ต่ำเพียงดินปีนไต่บันไดฝัน .......อนาคตอยู่ข้างหน้าต้องฝ่าฟัน .......ความสุขสันต์นั้นหนอยังรอคอย ...สู้ต่อไปไม่ท้อแท้แม้เหน็ดเหนื่อย กายล้าเมื่อยอ่อนแรงใจไม่ยอมถอย ถึงบันไดความหวังยังเลื่อนลอย วิหคน้อยค่อยขยับกลับคืนรัง ...กลับคืนสู่ถิ่นฐานแลบ้านช่อง ที่เต็มด้วยเสียงร้องเรียกความหวัง จากแม่พ่อก่อเสริมเติมพลัง ลืมความหลังที่ปวดร้าวก้าวต่อไป ...ทิพย์วลี...
8 เมษายน 2552 20:45 น. - comment id 971941
บันไดแต่ละก้าว.. สะท้อนถึงความเพียรค่ะ ขอให้มีความสุขนะคะ..
8 เมษายน 2552 23:00 น. - comment id 971978
ได้กำลังใจมากขึ้นนะครับจากกลอนนี้ -
9 เมษายน 2552 11:04 น. - comment id 972105
สวัสดีค่ะ เขียนได้ดีจังค่ะ อ่านแล้วได้กำลังใจจากกลอนบทนี้มากๆเลย
4 พฤษภาคม 2552 19:47 น. - comment id 980618
คุณทิพย์วลี พอดีผมกำลังเดินตามความฝันตัวเองอยุ่ได้อ่านกลอนคุณแล้วมีกำลังใจขึ้นมาเลยขอบคุณมากนะครับที่แต่งกลอนดีๆมาให้อ่าน อีกอย่างขออนุญาตินำกลอนคุณปัยพุดให้คนอืนฟังด้วยนะครับ น่าจะเป็นที่ใบเทคบางนา วันหนัยที่ผมประสบความสำเร็จจะเอาปัยพูดบนเวทีแล้วจะมาเล่าให้ฟังว่าเป็นไง