ถึงอ่อนล้า อ่อนแรง... บินสู่ฟ้า แต่หนทาง ข้างหน้า... ยังมีหวัง ถึงจะบิน โดดเดี่ยว... เพียงลำพัง แต่ฉันยัง ไม่หมด... พลังใจ เป็นนกน้อย บินอย่าง... ไร้จุดหมาย หวังเพียงใด้ ในสิ่ง... ที่ไฝ่หา ผ่านเรื่องราว มากมาย... หลายครั้งคลา หยดน้ำตา รินหลั่ง... ในหัวใจ แสงสีทอง สาดส่อง... ปลายขอบฟ้า เจิดจรัส แจ่มจ้า .. สุขสดใส แสงแห่หวัง ทำน้ำตา... เหือดแห้งไป เหลือทิ้งไว เพียงรอย... คราบน้ำตา
8 เมษายน 2552 12:29 น. - comment id 971728
นกน้อยเอยบินไปในแหล่งหล้า ปรารถนาสิ่งใดในอ้อมสรวง ฤาใจจินต์บินเสาะหาสุดาดวง อย่าให้เขาสอยร่วงในป่าปูน อย่าเริงหลงตึกสวยหญิงรวยทรัพย์ ล้วนกลอกกลับลวงใจให้เสื่อมสูญ เจ้าจะเจ้าวิญญาณ์ทั้งอาดูร ในเมืองล้วนเพิ่มพูนแต่สิ่งทราม หากแม้นเจ้าอ่อนล้าถลาร่อน จงคืนคอนพงไพรอย่าได้ขาม มิมีใครเติมซ้ำย้ำประณาม ทุกคนเฝ้าติดตามห่วงอาวรณ์