คำตอบ

คำตอบ
หากมีใครถามฉันว่าท้อไหม
กับชีวิตความเป็นไปที่พบผ่าน
โดยปราศจากเกื้อหนุนบุญบันดาล
และเจ็บลึกร้าวรานเพียงคนเดียว
ฉันจะตอบเขาว่ากระไรหนอ
ตอบว่าท้อสิ้นหวังบนทางเปลี่ยว
เพราะไร้รักและศรัทธาไว้ยาเยียว
เพียงเศษเสี้ยวสมเพชเวทนา
หรือตอบว่าไม่เคยเลยสักนิด
กล้าและกร้านชีวิตเผชิญหน้า
ด้วยสมองสองมือถือปากกา
กำหนดค่าของคนด้วยตนเอง
กับความจริงที่เห็นและเป็นได้
ก็ใช่ว่าจะยอมให้ใครข่มเหง
แต่มิใช่หาญหักเป็นนักเลง
เพียงไม่เกรงอธรรมมาย่ำยี
แม้ถูกคนรังเกียจคอยเหยียดหยาม
แม้ถูกคนประนามหยามศักดิ์ศรี
ก็ไม่เคยใส่ใจไม่ไยดี
กับจิตทรามบัดสีของบางคน
หยิ่งทะนงในศักดิ์ของนักสู้
เกินเฉลยให้รู้ความฉงน
ตราบใจแกร่งแข่งคืนวันอันมืดมน
ย่อมทานทนทุกข์ร้าวหนาวเหน็บใจ

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

มะลิดำ/ครูแก้ว 13 มี.ค. 2552 13:49 น. - ID 124129

839

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/124129 ที่มา: ร้อยกรองเอง , มะลิดำ/ครูแก้ว

comments powered by Disqus

แก้วประภัสสร

13 มีนาคม 2552 14:01 น. - comment id 962514


กลอนเพราะและมีความหมายดีมากค่ะ
ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ

somebody

13 มีนาคม 2552 14:30 น. - comment id 962528

สวัสดีค่ะ 
เป็นกำลังใจให้นะคะ
ไม่ว่าจะหนักหนาแค่ไหนก็ขอให้ผ่านมันไปได้ด้วยดีนะคะ

3/16เลขที่1

13 มีนาคม 2552 15:19 น. - comment id 962552

โอ้พยอมหอมยิ่งแล้วแก้วอีสาน
หยัดดอกบานลานฝันวันฟ้าใหม่
ทิพย์คำกลอนอ่อนหวานเบิกบานใจ
ชื่นฉ่ำในคำศิลป์จินตนา
  แก้วกวีศรีเมืองเรืองอักษร
นามขจรกลอนธำรงทรงคุณค่า
อุทิศตนสร้างสรรค์ด้วยจรรยา
คงคุณาควรเมืองเรืองถกล
  สร้างชีวิตลิขิตเขียนเพียรชีวิต
ด้วยอุทิศเอกศักดิ์เป็นมรรคผล
ปลายปากกาบรรดางานบรรดล
เพื่อมลชนศิษย์สักการ์บูชาครู

ก่องกิก

13 มีนาคม 2552 22:49 น. - comment id 962722

แต่งกลอนได้ดีมากครับอ่านแล้วเนียนดี
3/17เลขที่2

หากมีใครถามกระผมว่าท้อไหม
ผมตอบได้ทันทีว่าไม่ท้อ
มีความหวังข้างหน้าที่มารอ
ไม่เคยท้อกับชีวิตสักนิดเดียว

นรศิริ

14 มีนาคม 2552 08:06 น. - comment id 962783

ขอชื่นชมคนเก่งที่แกร่งกล้า
ฤาสมญาศิษย์รักประจักษ์แจ้ง
เป็นมณีเลิศล้ำใช่จำแลง
คือคนแกร่งคนกล้ามหาชน

ครูเป็นยอดผู้ให้ด้วยใจรัก
เฝ้าฟูมฟักสอนศิษย์จิตกุศล
เป็นแม่พิมพ์แม่พระของปวงชน
พระคุณล้นคนดีมะลิดำ

แวะมาเยี่ยมอาจารย์ต้อยค่ะ ช่างเขียนกลอนได้ไพเราะเหลือเกิน  นะคะ  ถ้าอาจารย์มีเวลาแวะไปทานกลอนให้พี่ด้วยนะคะ เพราะเขียนไปอย่างนั้นเอง ไม่ค่อยรู้หลักอะไรหรอกค่ะ
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

กวี ซีม่า

14 มีนาคม 2552 11:29 น. - comment id 962879

..กราบครูแก้ว..

กราบครูแก้ว ครูกลอน สอนภาษา
ผม "กวี ซีม่า" มาน้อมไหว้
นำเทียนขาว ธูปหอม พร้อมดอกไม้
สมัครเป็น ศิษย์ใหม่ ในวันนี้

วันที่ดอก มะลิ ยังสีขาว
งามแพรวพราว สดใส ไม่เปลี่ยนสี
ถึงมะลิ เปลี่ยนเป็นดำ ช้ำฤดี
ศิษย์พร้อมที่ เชิดชู น้อมบูชา

บูชาครู ทั้งที่ไม่ ได้เรียนร่ำ
ร้อยลำนำ ฉันทลักษณ์ หลักภาษา
หวังครูแก้ว ใจดี มีเมตตา
กรุณา สั่งสอน เขียนกลอนกานท์

ความรู้เดิม มีน้อย ด้อยศักดิ์ศรี
จบ ป.สี่ ตามเกณฑ์ เป็นพื้นฐาน
ใครใครเห็น ต่างประจักษ์ โง่ดักดาน
หนอยอาจหาญ เรียงอักษร กลอนประตู

ก็ประตู ลงกลอน อักษรปิด
ดัดจริต เรียนกลอน "สุนทรภู่"
แอบลักจำ กลอนกานท์ นานพอดู
จึงคิดอยาก มีครู ผู้เก่งกลอน

กราบครูแก้ว ครูกลอน สอนภาษา
ผม "กวี ซีม่า" มาออดอ้อน
หวังครูแก้ว สงสาร ประทานพร
เอื้ออาทร ศิษย์ "กวี ซีม่า" เทอญ

เลขที่ 20  ป.4/2 ร.ร.บ้านหนองหมาว้อ