ไม่มีใคร ไม่ไป จากตรงนี้ ตรงที่ ฉันยืน มาหมื่นวัน และไม่มี ใครใคร ที่ตัวฉัน จะไม่จาก เขาสักวัน เมื่อถึงคราว เธอจาก เธอลา พัดพาไป ที่ใหน ตอนใหน ก็เหน็บหนาว เหลือแค่ ตัวฉัน และฟ้าพราว ทางสายเก่า แสงดาว กับน้ำตา ไปเถิด โชคดี อย่ามีภัย อยู่กับใคร ทำอะไร อย่าลืมว่า เธอยังมี วันดีดี ที่ผ่านมา สัญญา จะรักกัน มิผันแปร ไม่อยากมอง แต่ต้องมอง เธอรู้ใหม ทางใกล กว่าจะถึง คงเหนื่อยแท้ ไปเถิด เพื่อนจ๋า อย่างอแง ห้ามอ่อนแอ จำไว้ ไอ้ตัวดี