อรุณหล้าข้าจะจร

กฤตศิลป์ ชินบุตร


๏ พร่างอุษามณีพราวราวสวรรค์      
มหัศจรรย์รุ่งแสงอรุณฉาย
เพริศแพร้วพิภพพรรณราย                                
คลี่ขจายความมืดมนอนธการ
 
๏ ผ่านวิกฤติชีวิตมาไกลแสน           
ความแล้งแค้นขื่นขมมหาศาล 
ผ่านรวดร้าวศัลย์จินต์เกินต้านทาน                  
กว่าจะผ่านกาลราตรีนี้ยาวไกล
 
 ๏ มีดาวดวงห้วงหาวพราวเวหน      
ชื่นกมลยลยินพิสมัย
เหมือนมณีประดับฟ้าผ่องอำไพ                       
ชโลมใจผู้ผ่านกาลเวลา 
 
๏ คล้ายสถิตนิจสรวงห้วงสวรรค์     
ลับตาพลันร่วงหล่นพ้นเวหา 
ดั่งชีวิตวเนจรรอนแรมมา                                  
เหมือนก้าวหน้ากลับว่ายังย่ำเดิน
 
๏ อโณทัยเวียนมาไม่รู้สิ้น 
แว่วแผ่นดินยังก้องสรรเสริญ
สุริเยนทร์นำยานมาเทียบเชิญ                           
คงไม่เกินหากเราจะก้าวตาม ๚ะ๛
 
 กฤตศิลป์ ชินบุตร				
comments powered by Disqus
  • นรศิริ

    4 พฤศจิกายน 2551 04:20 น. - comment id 581765

    อดทนอีกนิดค่ะแล้วจะสมหวังดังปรารถนา
    สิ่งที่ได้มายากกย่อมมีค่าเสมอค่ะ
  • พิมญดา

    4 พฤศจิกายน 2551 08:44 น. - comment id 910295

    เอากาแฟมาฝากเจ้าคะ
    
    
    เพื่อ..จะได้มีแรงสู้ๆ59.gif11.gif
  • ฉางน้อย

    4 พฤศจิกายน 2551 19:24 น. - comment id 910440

    1.gif41.gif41.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน