แสนงดงามนุ่มนวลชวนใฝ่ฝัน เหตุใดกันสองปรางค์นางจึงหมอง หยาดน้ำตาอำพรางในปรางค์ทอง อยากประคองซับหยาดปาดน้ำตา ด้วยหน้าที่หยัดยืนบนผืนแผ่น รักษาแดนแม้นดับลงกับหล้า เพื่อปวงชนยิ่งใหญ่ไทยประชา แม้นในราตรีตื่นยังฝืนทน ครั้งคราใดพบกันแล้วผันจาก ความลำบากหักหายคลายทุกหน เพียงดอกไม้ยิ้มพรายดุจร่ายมนต์ เปรียบอุบลอวลช่อล่อภมร อยากจะเด็ดดอกไม้ร่ายความรัก เพียงเพื่อพักใจกร้าวราวสิงขร ขอดอกไม้อย่าแสร้งแกล้งจากจร โปรดอาทรสถิตย์กาย...ณ ปลายปืน ทิพย์โนราห์ พันดาว