เนิ่นนานมาแล้ว บทกวีบทนี้ติดอยู่ในความทรงจำ บทกวีอันทรงคุณค่าแห่งหัวใจ บทกวีที่ให้ความหมายยิ่งใหญ่แห่งชีวิต สำหรับผู้มีความรัก ขอบคุณเจ้าของบทกวี... ซึ่งฉันมิทราบนาม.. แม้เป็นเพียงดอกหญ้า ก็ยังมีค่าสำหรับตัวเอง เพราะมันไม่เคยวังเวง เมื่อบทเพลงแห่งรักจักหายไป จึงอยากเป็นเช่นดอกหญ้า อยู่กลางป่าเขากว้างไหญ่ เพราะมันไม่เคยเสียน้ำตาให้ใคร เมื่อรักจักหายไปจากชีวิต แด่..ผู้มีความรักทุกผู้ทุกนาม
12 มิถุนายน 2551 11:32 น. - comment id 860744
ดอกหญ้าในป่าเหงา มีสายลมบางเบาเป็นเพื่อนสนิท คุณค่าในตัวตนยิ่งใหญ่เท่าชีวิต ไม่เคยหลงทิศม่านหมอกหยาดน้ำตา อ่อนล้าแค่ไหน ยังสู้ต่อ แกว่งตัวพลิ้วไหวไม่ทดท้อ ใต้เงาฟ้า รู้จักต้อนรับคนแปลกหน้า และเข้าใจในวันที่ต้องจากลากันไป แวะมาขอบคุณผู้เขียนบทกวีนี้ขึ้นมาเช่นกัน ไม่ว่าจะเป็นอะไร ก็มีคุณค่าในตนเองเนอะ
12 มิถุนายน 2551 11:43 น. - comment id 860750
แวะมาอ่านบทกวีครับ... ตอนเด็กๆชอบเบ่าดอกหญ้าให้ฟุ้งแล้ววิ่งไล่จับเล่น..เดี่ยวนี้หายากแล้วครับ....อยากเล่นแบบนั้นอีกจัง.....
12 มิถุนายน 2551 12:06 น. - comment id 860760
คนไม่มีความรัก.. แวะมาทำเนียนด้วยคน /
12 มิถุนายน 2551 12:16 น. - comment id 860767
ตรงจิตสาวบนคาน กลอนสมานแผลหัวใจ ลึกลึกอยู่ภายใน ยังหวั่นไหวอดลิ้มลอง ความรักใช่ขนม อดชื่นชมก็ไม่หมอง สวยใสไร้คนจอง ต้องเสียของน่าเสียดาย อยากเป็นเช่นดอกหญ้า อยู่กลางป่าไร้คนหมาย โรยราฝ้าเยี่ยมกราย เหี่ยวแห้งตายเพียงดายเดียว เสียดายนัก
12 มิถุนายน 2551 14:06 น. - comment id 860830
มาอ่านด้วยคนค่ะน้องแม่มดฯ
12 มิถุนายน 2551 14:39 น. - comment id 860852
ดอกหญ้าปลิวไสว ในป่าใหญ่กว้างสุดตา ต้นไม่ก็บางตาเพราะมนุษย์ทุรชน มักง่ายเอาแต่ได้ตัดจนโล่งเตียน
12 มิถุนายน 2551 15:14 น. - comment id 860869
อืม เราก็มีเหมือนกัน เป็นบทกลอนนานมากๆ ประกอบภาพยนต์เรื่องสุดห้ามใจรัก รู้สึกว่าพระนาง จะเป็น สรพงษ์ + จารุณีน่ะ เนื้อความเขาว่ายังงี้.. สุดจะหักห้ามใจมิให้รัก ห้ามยิ่งหักหนักจิตยิ่งคิดถึง ใจหนอใจใกล้ชิดสนิทซึ้ง รักเพียงหนึ่งนงรามสุดห้ามใจ.. :) เป็นบทกวีแห่งความทรงจำของเราเหมือนกัน...
12 มิถุนายน 2551 16:28 น. - comment id 860920
สวัสดีค้า.. แวะมาทักทายค้า ไปแวะเยี่ยมบ้านน้องพรรณหน่อยน้าค้า
13 มิถุนายน 2551 07:41 น. - comment id 861151
แม้เป็นเพียงดอกหญ้าว่าต่ำต้อย มีประโยช์ไม่น้อยเลยเพื่อนจ๋า ช่วยปกคลุมความชุ่มชื้นพสุธา ช่วยรักษาหน้าดินสินอุดม สวัสดีค่ะ คุณแม่...(มดใจร้าย)
13 มิถุนายน 2551 09:26 น. - comment id 861178
เด็ดดอกหญ้าแซมผมดมกลิ่นหอม ดาวมิพร้อมตรอมใจให้ไหวหวั่น ใจเชื่อมโยงโค้งมาเข้าหากัน จำไหวสั่งทุกคราคว้าดวงใด แวะมาเยี่ยมครับ
13 มิถุนายน 2551 10:04 น. - comment id 861201
คำบางคำอาจไม่เคยมีคุณค่าเลยสำหรับบางใคร แต่อาจมีความหมายยิ่งสำหรับบางใจ อย่างเรา
13 มิถุนายน 2551 10:10 น. - comment id 861210
ที่นี่ก็เป็นที่แห่งความทรงจำนะคะพี่แม่มด
13 มิถุนายน 2551 12:18 น. - comment id 861317
บทกวีบทนี้ เค้นจากใจเลยหรือป่าวคะคุณแม่มด ว่างๆๆเราเหาะไปเที่ยวรอบโลกดีกว่าคะ อิอิ...นะไปหาบทกวีที่มีความหมายกัน..
13 มิถุนายน 2551 12:19 น. - comment id 861319
ดอกหญ้าเป็นตัวแทนของ อิสระได้ดีนะคะ เวลานึกถึงดอกหญ้าจะนึกถึงเวลาที่ปลิวตามสายลม แล้วไปเติบโตในที่ต่างๆเหมือนนักเดินทางตัวยงเลยนะคะ(อันนี้ไม่นับรวมที่มาเกาะติดตามมุ้งลวดนะคะ)