....ลุกขึ้นสู้ริปูไทย
"เพชรสังคีต"
จำเรียงลำฉ่ำหวานผ่านวันว่าง
ไม่อำพรางร้างคำที่ร่ำเขียน
นึกไม่ออกลอกครูสู้ทนเพียร
แอบมิดเมี้ยนเรียนร่ำจากคำครู
หวังจะสืบให้เฟื่องไปเบื้องหน้า
ดังจินดาค่าเมืองอันเลื่องหรู
สมเก็จแก้วแววกวีที่ตราตรู
ถึงหม่นหมองลองสู้เพราะรู้กลอน
บทกวีศรีชาติอันปราชญ์เปรื่อง
ยังลือเลื่องลำนำในคำสอน
บทกวีศรีชาติศาสตร์สุนทร
ยังสังวรณ์ชาติไทยไปชั่วกัลป์
จากพยางค์เรียงทำเป็นคำขาน
ร้อยกรองกานท์ผ่านใจไปสู่ฝัน
ร้อยเป็นสร้อยอักษรกลอนสัมพันธ์
ร้อยเป็นสร้อยสรวงสวรรค์วันท้อแท้
ประคองลุกขึ้นสู้ริปูได้
คงชาติไทยเป็นไทให้แน่วแน่
"เขา" กลืนกินวัฒนธรรมทำเชือนแช
"เขา" หยิบยื่น-กลืน-แผ่ อย่างแยบยล
มาเถิดไทย,ผีโคตรยังโกรธกล้า
อย่ามัวบ้าตาม "เขา" เข้าสืบสนธิ์
ชูเกียรติไทยให้ตระหง่านซ่านสากล
ให้ผีโคตรคำรณ "ไชโยไทย !"