สลักถ้อยร้อยอักษรเปิดบันทึก ค่อยจารึกรอยร้าวเศร้าโศกศัลย์ เจ็บเท่าไหร่ใส่อารมณ์ที่โรมรัน แล้วค่อยดั้นผันให้ผ่านกาลนี้ไป ลากเส้นสายลายรันทดสะกดกลั้น รอยจำนรรจ์สรรอ้างสร้างหวั่นไหว เขียนอดีตขีดเส้นเค้นหมดใจ แล้วเก็บไว้ในลิ้นชักความทรงจำ กราดตามองอนาคตลดทิฐิ ตั้งสติตริตรองอย่าถลำ หากคิดพลาดอาจเป็นคนใจดำ จักสร้างกรรมทำผิดบุพการี หลากความฝันปั้นแต่งแต้มให้สวย หากคิดม้วยด้วยรักไร้ศักดิ์ศรี ปล่อยให้ไหลเยือกเย็นเช่นนที เป็นรวีส่องแสงเปล่งประกาย ส่งตนเองเป็นจันทร์อันเลอค่า เปลี่ยนอัตตาหามรรคยังไม่สาย เมื่อกาลผันวันปีเคลื่อนเจ็บจะวาย หน้าสุดท้ายในบันทึกสำนึกพลัน
สขิลา 16 เม.ย. 2551 10:02 น. - ID 114285 
1556
5
0
16 เมษายน 2551 10:55 น. - comment id 839650
คนอยากตาย ตายยาก คนตายง่าย ไม่บอกใคร อย่าวิตก........
16 เมษายน 2551 11:39 น. - comment id 839657
เรนขอบคุณแทนน้องเค้านะคะ.... ... เรนเก๊าะเคยผ่านช่วงที่เศร้าที่สุดมาแล้วเช่นกันคะ.. อาจแตกต่าง.. แต่ความรู้สึกของเราเรนว่าคล้าย... เศร้าและทุกข์.. สับสน.. ในความรู้สึก... สิ่งที่ทำได้..ตอนนั้น.. คิดเพียงต้องการเพื่อน.. ใครซักคนที่เข้าใจ.. ... ให้อภัย..สิ่งที่ผิดพลาด... ชี้แนะ..อย่างจริงใจ.. อดทนในการรับฟัง... ปัญหาที่เกิด.. อาจแค่น้อยนิดในความรู้สึกของใครบางคน... ..แต่นั้นคือปัญหา..ของคนที่ต้องการทางออกที่ดี.. เรนอยากบอกน้องเค้า.. รักตัวเราให้มากๆ... แล้ววันหนึ่ง.. เมื่อน้องเค้ารู้.. สิ่งที่มีค่าที่สุด..ในชีวิตของเราคืออะไร.. ความหมายในความเป็น.. คนดี..ต่างหากที่เราพึงเรียนรู้.. และจดจำ... ใครคนนั้นไม่มีค่าเพียงพอ.. ที่จะทำให้ต้องเสียชีวิตทั้งชีวิตเพื่อเค้า.. อีกไม่นาน..ทุกคนก็จะลืม.. ทำสิ่งนั้นเพื่อใคร.. ถามใจเรา.. เค้ายิ้มเยาะ.. หรืออาจเสียใจ เก๊าะแค่แป๊ปเดียว.. .. ไม่นาน..เค้าเก๊าะจะลืมเรา... ชีวิตที่ถูกสร้าง .. ไม่ว่าจะอย่างไร.. คนที่รักเราที่สุด.. ร้อนหนาว.. ทุกข์ร้อน..ใครคนนั้นจะอยู่เคียงข้าง.. แม้อาจไม่เข้าใจ.. ... พี่เรนเป็นกำลังใจให้น้องนะคะ..
16 เมษายน 2551 13:56 น. - comment id 839698
ความรักเหรอ น่ากัวจังไปดีก่า
อ้อ กลอนเพราะดีครับ
16 เมษายน 2551 14:00 น. - comment id 839700
ธารน้ำใจดั่งได้มนตร์บรรดลจิต สร้างนิมิตรจิตใฝ่ในทางสรรค์ ช่วงชีวิตช่วงเวลาค่าอนันต์ จงฝ่าฟันสู่จึดหมายถึงปลายทาง .........กำลังใจมีค่ามหาศาล....
16 เมษายน 2551 15:12 น. - comment id 839718
เห็นด้วยกับคุณสขิลาและเป็นกำลังใจคะน้องปลาพิมว่าใรไม่โดนใครไม่รู้หรอกคะ เจ็บกายหายได้แต่เจ็บใจยากยิ่งนัก ถือคติที่ว่าหากอยากลืมไม่มีทางหรอกคะ ที่เราจะลืม..เพราะคนเราชอบที่จะจำ กับสิ่งที่เข้ามากระทบจิตใจ.. แต่พี่อยากให้น้องปลาเก็บเอาสิ่งดีดีไว้ วันเวลาผ่านไปก็ให้ผ่านไป ส่วนที่เจ็บก็เก็บเอาไว้อยู่กับมันให้ชิน เก็บไว้ส่วนลึกๆๆๆๆที่สุดแล้วเวลาจะช่วยให้เราด้านชากับส่วนที่เจ็บในส่วนนี้และครั้งต่อไปเราจะมั่นคงและไม่พลาดเหมือนครั้งนี้ ปล่อยแล้วได้กุศลบุญคะ..ยังเป้นกำลังใจ และขอให้เข็มแข็งเร็ววัน..รักตัวเองให้มากนะน้องสาว..
16 เมษายน 2551 16:51 น. - comment id 839744
ขอเป็นกำลังใจให้คุณปลาด้วยครับ
16 เมษายน 2551 17:55 น. - comment id 839752
สงสารน้องปลาจังแล้วตั้งแต่เมื่อวานเราก็ยังไม่เห็นน้องส่งบทกลอนเข้ามาใหม่เลย เราเป็นคนนึงที่เคยอ่านบทกลอนน้องนะ ปกติเห็นน้องเค้าส่งกลอนใหม่ๆมาทุกวันแต่ตั้งแต่เมื่อคืนที่เราได้อ่านบทกลอนนั้นน้องเค้าก็เงียบหายไปเลย กลัวว่าน้องจะคิดสั้นจัง ไม่รู้ว่าไอ้คนที่ทำให้น้องเสียใจเค้าจะรู้ไหมว่าน้องคิดมากจนเรากลัวว่าเค้าจะคิดสั้นซะแล้วสิ
16 เมษายน 2551 21:10 น. - comment id 839813
น้อง..วรรธนภิโยกุล ค่ะหากรับทราบความห่วงใยของเพื่อนๆ พี่ๆ แล้ว ช่วยตอบรับหน่อยนะค่ะ การเขียนช่วยน้องได้มากนะค่ะ
17 เมษายน 2551 10:23 น. - comment id 839932
ร่วมด้วยคน ครับ
17 เมษายน 2551 11:31 น. - comment id 839945
ชีวิตจริง ยิ่งกว่านวนิยายอีกน้องรัก เศร้าสะเทือนใจและโศกยิ่งใหญ่ เกิดขึ้นมากมายกับผู้คนที่ยังต้องเวียนว่าย พบ รัก จาก พรากลา อันเป็นธรรมดาชีวิตค่ะ ลองฟังธรรมสถานีสังฆทานธรรมบ่อยๆนะคะ แล้วโลกนี้ น้องจะค้นพบว่า ที่เป็นรักนิรันดร์นั้น อยู่ที่จิตเราเองค่ะ จิตที่ไม่จำเป็นต้องให้ใครมาเติมเต็มนะคะ หากจะอยู่อย่างเหนือโลกย์โศกสุข อย่างเข้าใจความเป็นไปในโลกนี้ ที่ยากที่จักหาใดจีรังค่ะ เป็นอนิจจัง อนัตตา น้อง.. จงเพียงให้กาลเวลาเยียวยาแผลใจนะคะ และ เปิดโลกทัศน์ใบใหม่ ด้วยดวงใจใสสวยสะอาดสว่างสงบ จะพบน้ำอมฤตธรรม คือน้ำทิพย์ที่จักหยาดริน ให้ดวงใจน้องชุ่มฉ่ำใสเย็น และไม่นานช้า จิตดวงมีปัญญาจะสว่างไสว ไม่มืดบอดด้วยยอดบุญ อันพร่างพรายปิติเกษมค่ะ เชื่อพี่พุดนะคะ ว่าปัญญา สติ ภาวนา จักพาเราให้ผ่านพ้น ความเศร้าหมองที่จักครองใจเราได้มินาน ดอกค่ะ อธิษฐานจิต ค่ะน้องรัก อโหสิกรรม และเริ่มต้นรักธรรม ธรรมชาติ อันแสนไสวสว่างสะอาดมิเป็นพิษเป็นภัย ให้ไหลรื่นมาทำให้เราชื่นจิตเป็นนิจนิรันดร์นะคะ รักน้องและห่วงใย ด้วยดวงใจ คนบนถนนสายฝันสวรรค์บรรณพิภพ โลกดวงดอกไม้งามค่ะ จักคอยเคียงข้างมิร้างไกลค่ะ รักและรัก พี่พุดไพร สาวบ้านนา 17 เม.ย. 51 - 11:09 IP 58.136.206.71 ความคิดเห็นที่ 26 : หมายเลข 850156 แด่น้องปลาที่รักยิ่ง พี่พุดกลับมาดูรูปน้องอันแสนงดงาม มาอ่านคำแสนรักเอยแสนรักในกมล พี่ๆน้องๆในร่มรักเรือนไทยเรือนทองมิ่งมิตรแห่งผองเรา ที่ต่างพากันห่วงใยน้องอย่างมากมาย ทุกคำที่ฝากไว้นั้นช่างแสนมากล้นค่านะคะ ที่จักนำพาทางชีวิตน้องให้ข้ามพ้นผ่าน อุปสรรคแห่งรักนี้ ที่จักจะจบเพียงแค่นี้ สองคนที่น้องคิดว่าวันนี้เขาแสนสุขนั้น ก็ใช่จะมีสิ่งใดการันตีได้ โลกยังมีเส้นทางให้เราได้พบชีวิตใหม่ ความฝันใหม่ และ จะเชื่อไหมชีวิตจริงพี่พุดแสนโศกสะเทือนใจ ยิ่งกว่าสิ่งที่น้องพบร้อยเท่าพันทวี หากเมื่อวันเวลา กาลเวลาผ่านมาหลายปี และด้วยดวงชีวีพี่พุดที่เข้มแข็ง อดทน พี่พุด ก็ได้ค้นพบว่า โลกนี้ช่างมากมีสิ่งสวยงามรอเราอยู่ ใช่แค่ความรักเพียงอย่างเดียวนะคะ บางทีผู้ชายคนดี คนที่ใช่อาจจะรอน้องอยู่นะ คนที่จักเคียงข้างทะนุถนอมน้องดูแลน้องอย่างแท้จริง เรียกคู่แท้คู่ธรรมคู่ทองค่ะ ขอให้น้องมีสติและคิดว่าชีวิตน้องยังมากมีค่าต่อทุกคนที่รักน้องอย่างจริงแท้ คือคุณพ่อ คุณแม่ และพี่น้องเพื่อนฝูง รวมทั้งเราทุกคน ณ ที่นี่ ที่รักน้องอย่างไม่มีเงื่อนไข รักด้วยใจ รักด้วยรักปรารถนาดีค่ะ พี่พุด รักห่วงใยอย่างที่สุดค่ะน้องรัก
17 เมษายน 2551 14:34 น. - comment id 839978
[ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย]
17 เมษายน 2551 15:22 น. - comment id 840006
แวะมาอ่านค่ะ สบายดีนะคะ
17 เมษายน 2551 18:59 น. - comment id 840078
แด่น้อง(หรือพี่หว่า)...วรรธนภิโยกุล อยากตายก็ตายซะ... ผมไม่ห้าม แต่คิดดีแล้วหรือ? ความตายอ่ะมันทำแล้วหยุดไม่ได้นะ ถ้าโดดตึก ศพจะแหลกเละจากแรกกระแทก ยิ่งสูงมากยิ่งเละมาก แต่ถ้าไม่สูงพอ... ก็ไม่ตายอีกอาจเป็นคนพิการ หรืออัมพาดไปตลอดชีวิต ถ้าฉีดยา อวัยวะก็จะเน่าจากภายใน แล้วค่อยๆลามไปเรื่อยๆตามกระแสเลือด ถ้ากินยา ยาจะทำปฏิกิริยากับของเหล็วในร่างกาย แล้วจะค่อยๆ ทะลักออกมาข้างนอก ทุกทางที่มันพอจะออกได้เช่น น้ำลายฟูมปาก เลือดไหลออกทางตา อวัยวะเพศ และอื่นๆ ถ้ายิงตัวตาย แล้วหัวจะเป็นรูทะลุไปที่อีกด้านหนึงหรือไม่นั้น ขึ้นกับปืนและกระสุนที่ใช้ แล้วคิดหรอว่าเขาจะรู้สึกแย่... เพียงสักพักหนึ่งความตายของคุณก็จะถูกลืมไปกับกาลเวลา
17 เมษายน 2551 19:48 น. - comment id 840091
18 เมษายน 2551 11:39 น. - comment id 840231
19 เมษายน 2551 16:24 น. - comment id 840687
ขอบคุณค่ะพี่สาวคนสวย จิตใจก็งามด้วยงามแท้หนอ กำลังใจที่พี่ให้ปลามามันมากพอ ที่จะให้ปลาอยากใช้ชีวิตต่อกับพวกพี่ๆตลอดกาล
24 เมษายน 2551 13:14 น. - comment id 842365
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
