วาดไหว โดยคำ .... !!!

ลานเทวา

( ๑ ) 
หอมเอย หอมดอกกระดังงา 
รัญจวนพากลิ่นชื่นคืนเดือนหงาย 
ริมหน้าต่างบางลมพรมแผ่วพราย
ระยิบดอกดารารายระยับฟ้า 
ณ มุมเก่าห้องเก่านั่งเล่าเขียน 
ผ่องแสงเทียนสาดหนใจค้นหา 
ร่องรอยแห่งความฝันวันเวลา 
ระลึกมาเขียนจดเป็นบทตอน 
ร่ายอารมณ์ตรมตรึงรำพึงผ่าน 
ถ้อยไหวหวานกล่อมเห่เสน่ห์อักษร 
ว่างามใดไหนเล่าเท่างามกลอน 
ที่สะท้อนความรู้สึกอันลึกเร้น 
นั่งเขียนบทจดคำมาร่ำร้อย 
ประดิษฐ์ถ้อยกานท์โปรดให้โดดเด่น 
เขียนทุกอย่างที่มีและที่เป็น 
ให้โลกเห็นงานอักษรสะท้อนงาม 
( ๒ ) 
หอมเอย หอมลั่นทม 
โชยกลิ่นตรมข่มโศกโลกทั้งสาม 
เศร้าอักษรอ่อนไหวในโมงยาม 
แทนหนึ่งความหมองหม่นแห่งหนใจ
บางสิ่งสื่ออ้างว้างในบางช่วง 
บางสิ่งล่วงทุกข์ทนกังวลไหว 
บางบทบ่งตรงช้ำระกำใน 
ห้วงหทัยรวดร้าวหนาวรำพึง 
บางบทพรากจากจิตพิศวาส
เร่นิราศห่างเหินเกินคิดถึง 
บางบทบอกตอกย้ำห้วงคำนึง 
บางบทตรึงน้ำตาอุราราน 
บ้างร่ายโศกร่ายสุขการปลุกปลอบ 
บ้างเขียนมอบกำลังใจไว้ขับขาน 
แลบางบทสดชื่นรื่นเบิกบาน 
บางบทจารทั้งน้ำตามาเป็นคำ 
( ๓ ) 
หนาวเอย หนาวลมพลิ้วพรมห้วง 
บางสุขล่วงจากปลื้มใจดื่มด่ำ 
อารมณ์เลือนเคลื่อนคล้อยรอยลำนำ 
สุขโศกบทจดจำอยู่เจียนตาย 
ณ มุมเก่าห้องเก่านั่งเล่าเขียน 
สาดแสงเทียนผ่องผุดไปสุดสาย 
สิ้นเรื่องราวหนาวลมอันพรมพราย 
ก็สิ้นแสงสุดท้ายจากแรงเทียน
..................... 
โดยคำ ลานเทวา