โปรดเถิดอย่าถามถึงความรู้สึก เพียงแต่ความคิดนึกปราถนา เงาสะท้อนฉันเห็นเด่นในตา มุ่งมั่น ศรัทธาเหมือนอย่างเคย อย่าหวั่นต่อวันคืนขมขื่นหวัง เติมพลังอย่ารั้งรอขออย่าเฉย เคยปวดร้าวอย่าปล่อยวางอย่างเฉยเมย เพราะคุ้นเคยกับเวลารักษาเรา สืบเท้าย่างกลางคลื่นกระแสกาล ทบทวนวันเปลี่ยนผ่านแสนสุข-เศร้า เมื่อหมอกจางเห็นทางก็บางเบา เมื่อเท่าทันสิ่งเร้า...เธอเข้าใจ อย่าห่วงเลยว่าจะอยู่อย่างเดียวดาย อย่าหลบหายหมายจะหนีเพราะหวั่นไหว อย่าหวาดเลยว่าเธอไม่มีใคร ฉันอยู่ในลมหายใจ, ใจของเธอ หวังว่าเธอยังจะยิ้มอย่างอิ่มอุ่น หวานละมุนอุ่นละไม ใจเสมอ ยังคิดถึงผู้คน ผู้รอเธอ สร้างความฝันเลิศเลอของมวลชน วันนี้โลกสดใสเหมือนในฝัน ดวงตะวันเจิดแสงทุกแห่งหน เพียงเธอยืนยิ้มข้างประชาชน เพื่อจะค้นหนทางสันติธรรม.
27 มีนาคม 2551 16:24 น. - comment id 835198
เป็นกลอนที่มีความหมายดีค่ะ
27 มีนาคม 2551 18:37 น. - comment id 835238
28 มีนาคม 2551 01:01 น. - comment id 835316
อย่าอ้างฟ้า ฟ้าจะคอย เพื่อรับรู้ อย่าอ้างดิน ดินจะดู ย่างก้าวได้ อย่าอ้างน้ำ น้ำซึมอยู่ ทุกแห่งไป อย่าอ้างลม ลมหายใจ ทุกวี่วัน
27 พฤษภาคม 2551 20:07 น. - comment id 854369
อยู่อย่างอ้างว้างระทมความขมขื่น กี่วันคืนจะหลุดพ้นเป็นเช่นฝัน อีกกี่รอยกี่น้ำตาลาจากกัน หวังสักวันเรื่องเลวร้ายผ่านไปที กระต่ายชอบๆๆนี้มาก บอกได้เลยค่ะ อ่านแล้ว ยิ้มทั้งน้ำตา
19 มีนาคม 2552 14:02 น. - comment id 965336
นั่งสมาธิ สิค่ะ คือหนทางแห่งสันติสุข