ร้อยอักษรเป็นกานต์กลอนสุนทรสาร เล่านิทานชีวิตคนช่างฝัน บางคราวทุกข์สุขเศร้าเคล้าปนกัน ดุจตำนานล่าฝันแห่งกวี บอกดวงใจไม่หวั่นไหวแม้กายท้อ ลุกขึ้นยืนสู้ต่อไม่หน่ายหนี แม้จะล้มลุกบ้างในบางที ชั่วเจ็ดทีดีเจ็ดหนต้องทนไป ยืนเดียวดายบนถนนคนช่างฝัน จันทร์เจ้าเอ๋ยรู้ใจข้าบ้างไหม ดังเศษฟางต้องลมพันผ่านมาไกล ต้องเดียวดายถึงไหนไม่รู้เลย
1 กุมภาพันธ์ 2551 13:58 น. - comment id 818021
บนถนน ทอดไป ไกลลิบหล้า สุดสายตา ทอดยาว ยิ่งหวาดไหว คิดคะนึง ถึงทาง ที่เดินไป อยากหาใคร ซักคน มาร่วมทาง
1 กุมภาพันธ์ 2551 21:44 น. - comment id 818215
แวะมาเยี่ยมเรือนหยาดเพชรครับ แก้วประเสริฐ.
2 กุมภาพันธ์ 2551 09:25 น. - comment id 818338
หวัดดีค่าคุณมณีจันทร์ เส้นทางเปลี่ยวทอดไกลสุดปลายฟ้า ต้องฟันฝ่าอุปสรรคหนักแค่ไหน ด้วยวิญญานแห่งกวีสิงที่ใจ ไกลเพียงไหนไม่ไหวหวั่นจะมั่นคง ขอบคุณค่า หวัดดีค่าคุณแก้วประเสริฐ ขอบคุณมากเลยนะคะที่แวะมาเยี่ยม ผู้เชี่ยวชาญด้านบทกลอนแวะมาเยี่ยมรู้สึกเป็นเกียรติมากจริงๆ ขอบคุณค่า
2 กุมภาพันธ์ 2551 23:19 น. - comment id 818739
ร้อยอักษร เป็นกานต์กลอน สุนทรสาร เปิดตำนาน หัวใจ ให้สรรหา มีทั้งเศร้า อาลัย ใคร่น้ำตา หรือเฮฮา บ้าบอ ก็เล่นกัน อาราเล่ เห่มา ว่าทายทัก ด้วยว่ารัก จากใจ ให้รังสรรค์ เรียนรู้กาพย์ โคลงกลอน อ้อนประพันธ์ เล่นเอามันส์ ไม่เน้นแย่ง แข่งกับใคร ดีจ้า คุณหยาดเพชร...มณีพลอย อาราเล่ขอเข้ามา ถนนค้นฝัน ด้วยคนเจ้าค่ะ
3 กุมภาพันธ์ 2551 09:34 น. - comment id 818793
หวัดดีจ้าอาราเล่ ขอต้อนรับสู่ถนนคนช่างฝัน เพื่อเดินทางสู่คืนวันอันสดใส ไม่ย่อท้อแม้หนทางจะยาวไกล ขอเพียงแต่เข้มแข็งไว้ได้เป็นพอ เส้นทางฝันยาวไกลสุดปลายฟ้า สุดสายตาเหมือนพาใจให้หวั่นท้อ แต่จุดหมายที่ฝันวันที่รอ มีค่าพอบอกเตือนใจให้อดทน ขอบคุณค่าคุณอาราเล่