ลมพัดผ่านกาลเวลามานานเนิ่น ยังขาดเขินอิงแอบหลังแนบฝา ใบไม้พลิ้วหวิวไหวแกว่งไปมา จำนัลจาเงียบเหงาเศร้าวังเวง กับคืนหนึ่งวันเล่าที่เราผ่าน เป็นตำนานขานขับกระฉับกระเฉง มีจักจั่นส่งเสียงสำเนียงเพลง แต่วันนี้เสียงครื้นเครงกับหายไป แม้อาทิตย์ส่องแสงแรงเมฆกั้น คืนพระจันทร์ส่องแสงหมดแรงไหว ฟ้าหนอฟ้าเจ้าแกล้งข้าหรือไร หันหลังให้ชอกช้ำระกำคอย คงวันหนึ่งเสียงเพลงบรรเลงขึ้น พระจันทร์ชื่นอาทิตย์ส่องดาวคล้องสอย คงวันหนึ่งตำนานเสียงคู่เคียงดอย ประดับสร้อยสายธารประสานสำเนียง เมื่อล้มพลาดพลั้งผิดอย่าคิดท้อ ยังมีผู้ช่วยก่อเติมต่อเสียง มีพลิกผันเปลี่ยนแปรรายแลเรียง ขอเราเพียงยึดสิ่งดีในชีวัน เมื่อรู้ทางก้าวย่างระหว่างชีวิต มีถูกผิดตรงข้ามยามพลิกผัน ประสบการณ์สั่งสมเริ่มครบครัน คงมีวันจะสรรสร้างในทางดี ลมพัดผ่านกาลเวลามานานเนิ่น สุดทางเดินชีวิตลิขิตหนี ฝากตำนานฝากเสียงสำเนียงนี้ ไว้คู่เคียงปฐพีที่วกวน
ชวาลา 21 ก.พ. 2545 12:14 น. - ID 11091 
583
3
0
21 กุมภาพันธ์ 2545 20:34 น. - comment id 36701
บอกได้เลยว่ากลอนเยี่ยมครับ
21 กุมภาพันธ์ 2545 22:43 น. - comment id 36725
เนี่ย จริง ๆ นะ ต้องติดตามซะแล้วคน คนนี้
22 กุมภาพันธ์ 2545 09:47 น. - comment id 36810
เห็นด้วย ๆ
27 กุมภาพันธ์ 2545 22:22 น. - comment id 37675
" ลมเอยเจ้าหอบรักมาให้ใคร" อย่าพัดผ่านไปเพราะดวงฤทัยยังต้องการ
30 สิงหาคม 2545 01:35 น. - comment id 71452
เพียงลมพัดผ่าน **จะมีกี่คนกันเล่าที่ทนความหนาวเย็นของลมได้**
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
