ที่แห่งนี่ เธอคงไม่ อยากจะอยู่ ดูก็รู้ เธอคงหลง มาใช่ไหม เอาเถอะ... พักสักพัก ไม่เป็นไร นมอุ่นอุ่น สักแก้วไหม ก่อนนิทรา ที่แห่งนี้ ไร้ซึ่ง แสงตะวัน ราตรีนั้น นั่นคือ ทุกเวลา จันทร์สีจาง ยังลอยเด่น กลางนภา สายวายุ ก็พาพัด หนาวจับใจ ทุกสายธาร ที่หลั่งไหล คือน้ำตา ทุกเส้นทาง นำพา ความอ่อนไหว ทุกชีวิต คือจินตนา อันก้าวไกล ทั้งหมดไซร้ ในจิตเธอ ยามปวดใจ ที่นี่คง ก็คือหนึ่ง ที่ของเธอ ขอเธอเพ้อ ระบายมา จะได้ไหม เรืองราว มากมายที่ ทำร้ายใจ ตอนนี้ เธอคงตก ในภวังค์ ตัวฉัน ผู้อยู่ใน ความมืดมิด ในดวงจิต เกินหยั่ง ของความสิ้นหวัง เธอพักแล้ว หวังว่าเธอ จะมีพลัง ทิ้งความหลัง แล้วก้าวไป สู่แสงตะวัน
9 ตุลาคม 2550 22:53 น. - comment id 768351
เคยปิดห้อง..ห้องไห้..แทบใบ้บ้า ตรมน้ำตา..อาลัย..ใจฝืดฝืน เพราะสิ้นหวัง..พังพ่าย..ไร้จุดยืน ทุกค่ำคืน..เปลี่ยวเหงา..เศร้าโศกซม..
9 ตุลาคม 2550 23:56 น. - comment id 768392
สวัสดีค่ะ Darkness_Hero ช่างแสนเศร้าเคล้าใจในอกยิ่ง ที่พักพิงอิงซบเร้นหลบหนี คนเคยรักคิดถึงซึ้งคนดี ขอเธอมีความสุขทุกก้าวเดิน หากใครจะไป ใครจะรักเราก็คงรั้งไม่ได้ เหตุผลรู้กันแค่เพียงสอง แต่คนที่อยู่จะต้องเข้มแข็งค่ะ เอากำลังใจมาฝาก
10 ตุลาคม 2550 00:14 น. - comment id 768400
มาขอนมอุ่น ๆ ดื่มสักแก้วค่ะ สวัสดีค่ะ รักษาสุขภาพนะคะ
10 ตุลาคม 2550 00:16 น. - comment id 768401
หัวใจนี้แสนเหนื่อยนัก ขอพักหน่อยจะได้ไหม สิ้นหวังสิ้นพลังกำลังใจ แสนยากไร้ที่พึ่งพิงไร้หนทาง
10 ตุลาคม 2550 03:42 น. - comment id 768424
หากเธอคือความมืดมิดปิดแสงกั้น ใยแสงนั้นส่องอำพันสว่างไสว หรือเป็นเพียงความมืดแฝงข้างใน ชะโลมใจคนยากเพียงอำพราง ฉันเชื่อว่าเธอคือแสงสว่าง อยู่ตรงกลางความสับสนคนที่หลง เธอคือมิตรเจตนาแสนมั่นคง ขอเธอจงส่องแสงสำแดงมา เพราะเธอคือพลังที่แรงกล้า แสนล้ำค่ากว่าตะวันเป็นไหนไหน เพราะเธอจุดความหวังประกายไฟ ซ่อนข้างในDarkness Heroเอย.. ปล.เพราะคุณคือวีรบุรุษในความมืด
10 ตุลาคม 2550 05:34 น. - comment id 768440
อยากมาระบายเหมือนกันค่ะ แต่ยังไม่มี อารมณ์แต่งกลอนเล้ยยย แวะมาเยี่ยมแม้จะยุ่ง
10 ตุลาคม 2550 07:57 น. - comment id 768475
แวะมาขอนมเจดื่มสักแก้วค่ะ
10 ตุลาคม 2550 08:45 น. - comment id 768489
เป็นที่อบอุ่น พักใจให้เหนื่อยล้า ก็ เพียงพอแล้ว ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ให้กัน นะคะ
10 ตุลาคม 2550 10:04 น. - comment id 768527
ที่แห่งนี่ เธอคงไม่ อยากจะอยู่ ดูก็รู้ เธอคงหลง มาใช่ไหม เอาเถอะ... พักสักพัก ไม่เป็นไร นมอุ่นอุ่น สักแก้วไหม ก่อนนิทรา ดูอบอุ่นจังบทนี้..ชอบคะ
10 ตุลาคม 2550 15:06 น. - comment id 768744
เป็นกลอนที่อบอุ่นจังค่ะ.. เป็นกำลังใจได้ดี.. ขอพักสักครู่นะค.. เติมพลังนิดส์นึง.. สักพัก..คงต้องไปต่อ...
10 ตุลาคม 2550 15:53 น. - comment id 768794
ขอกาแฟอุ่นๆสักถ้วยก็พอค่ะ
10 ตุลาคม 2550 19:59 น. - comment id 769025
ก้าวไปข้างหน้าด้วยความหวัง ดีกว่าจมอยู่กับความหลังที่ไม่ทำให้อะไรดีขึ้นมา ต้องปล่อยวางซะบ้างแล้วชีวิตจะพ้นทุกข์ได้ไม่ยาก แวะมาทักทายก่อน เลิกงานคะ
10 ตุลาคม 2550 20:11 น. - comment id 769041
To white rose. รับนมอ่นุๆสักแก้วไหมครับ หวังว่าวันนี้คุณจะสบายใจขึ้นแล้วนะครับ ถ้าอดีตมีความเลวร้ายก็ควรปล่อยมันไปกับอดีต
10 ตุลาคม 2550 20:12 น. - comment id 769042
To จิตรำพัน ขอบคุณนะครับ สำหรับกำลังใจดีๆ
10 ตุลาคม 2550 20:12 น. - comment id 769043
To ชีวินมธุรา เชิญครับ เดี๋ยวผมเทให้นะ ^ ^
10 ตุลาคม 2550 20:17 น. - comment id 769048
To ยาแก้ปวด มีคนสังเกตเห็นสิ่งที่แฝงในบทกลอนด้วย ^ ^ ถ้าหากผมเป็นเสมือนแสงสว่าง ก้คงเพียงแสงลางไม่สว่างไสว คงไม่อาจเทียบรัศมีกับใครใคร เพราะว่าไม่ ดูดี ดังตะวัน
10 ตุลาคม 2550 20:18 น. - comment id 769050
To bananaleaf ระบายได้เสมอนะครับ ถ้าไม่มีใครับฝัง ผมจะอยู่ฟังเอง
10 ตุลาคม 2550 20:19 น. - comment id 769051
To เพียงพลิ้ว นมเจผมไม่มีอ่ะ ไม่นิยมกินเจ...ด้วยเหตุผลส่วนตัว แต่รับเป็นนมถั่วเหลืองก่อนแล้วกันนะครับ(จะว่าไปมันก็เจนี่นา)
10 ตุลาคม 2550 20:19 น. - comment id 769054
To Be wish กำลังใจมีให้เสมอครับ ^ ^
10 ตุลาคม 2550 20:20 น. - comment id 769055
To พิมญดา ขอบคุณครับ มีคนชอบกลอนของผม ผมก็ดีใจ
10 ตุลาคม 2550 20:21 น. - comment id 769056
To หมองอิง (หมอนอิง) เชิญพักตามสะดวกครับ ผมมีเก้าอี้โซฟาอยู่ทางขวามือนะครับ - -
10 ตุลาคม 2550 20:24 น. - comment id 769060
To โคลอน รจะรับเป็น เอ็กเพรสดซ่ หรือ คาบูชิโนดีครับ หรือว่าจะรับ ม๊อคค่า ลาเต้ อเมริกาโน ฯลฯ ผมมีซินนาม่อนให้ด้วยนะครับ
10 ตุลาคม 2550 20:25 น. - comment id 769061
To ผู้หญิงมือสอง เห็นด้วยครับ ถ้าเราปล่อยได้ อะไรอะไรก็จะเบาขึ้น สบายขึ้น โดยอัตโนมัติ
10 ตุลาคม 2550 20:29 น. - comment id 769064
To *..ปานฝัน*.. หากเธอเหนื่อยฉันมีที่ให้พัก หากเหนื่อยนักจะประคองจนเดินไหว ที่แห่งนี่ขอเธอจงพักใจ แล้วก้าวต่อไป เมื่อยามเธอ ต้องการ