จะให้จบอย่างนี้ไม่ดีแน่ ความรักแท้อาจมีอยู่ที่ปลายฝัน เวลานี้นางฟ้าคง หมดพลัง ให้เธอหลับ พักฝันคงจะดี เอาละเรือโทรมๆใจของฉัน ถึงจะพังก็ช่างมันเถอะคราวนี้ คงต้องสู้กับพายุที่เข้าตี (อีกสักที) อีกทั้งอัศนีที่จ้องคอยจะฟาดฟัน นั่งเก็บเศษชิ้นหัวใจที่มันพัง หวังว่ายังมีเหลืออยู่ ให้เห็นบ้าง เร่งมือพายเถิด ถ้ารอ อาจช้านาน เดี๋ยวจะพาลได้ตายอย่างที่กลัว ออกรบแล้วแพ้ ก็ยังดีกว่ารอความปราชัยอยู่ในบ้าน สู้กับใจตนเอง ความกลัว ความท้อแท้ ความสิ้นหวัง ความหวาดระแวง ความเศร้า เอาใจพังๆเดิมพันอีกครั้ง ไม่ได้จะไปต่อยกะใครหรอกจร้าเอิ๊กกกกกกกก
12 สิงหาคม 2550 01:04 น. - comment id 737369
ยิ่งแต่ง ยิ่งแย่แฮะเรา หงิๆๆๆๆ แต่ทำไงได้ก็มันมีแรงบันดาลใจอยู่ แต่ความรู้มันไม่มีง่ะ คริๆๆๆๆ
13 สิงหาคม 2550 22:03 น. - comment id 737713
ขอแก้ใขบทกลอนท่อนสุดท้ายนิดหน่อยอ่ะ นั่งเก็บเศษชิ้นหัวใจที่มันพัง หวังว่ายังมีเหลืออยู่ ให้เห็นบ้าง เร่งมือพายเถิด ถ้ารอช้า อาจอับปาง เดี๋ยวจะพาลได้ตายอย่างที่กลัว
25 กันยายน 2550 19:42 น. - comment id 759675
สวัสดีค่ะจะดูแลหัวใจเธอ ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างเลยคะหาเวลาแวะมาอ่าน กลอนอยู่แต่ก็งานเยอะเหนื่อยค่ะ กลอนบทนี้เนื้อหาโอเคเลยนะนู๋ว่าแนวดีมาก แต่ตอนแต่งนี้เมาค้างอยู่อะเป่าคะ คิคิ ... แซวเล่นนะคะอย่าถือคนบ้าเลยคะ สบายดีนะคะ
24 เมษายน 2555 13:10 น. - comment id 1230902
มาดมอดีต ปฏิหารย์จะมีจริงหรือไม่ ไม่สำคํญ ทุกอย่างอยู่ที่ ใจ หากใจเราเชื่อว่าเป็นไปได้ และพยายาม ที่จะทำให้เป็นจริง นั่นแหละ เรียกว่าปฏิหารย์ ไม่อยากเชื่อว่า จะได้ทำไป เพราะคนที่เป็นแรงบันดาลใจ คนนั้นเชียว