ถ่านไฟเก่า

กลัวว่าใจจะไหลเข้าไปอีก
ที่เคยหลีกออกมาจากเธอได้
ทั้งเจ็บปวดและทุกข์จนเกือบตาย
ที่หัวใจมันไหลไปหาเธอ
คิดถึงเธอทุกเย็นและค่ำเช้า
เหมือนคนเมากัณชาพานั่งฝัน
ว่าสองเราต้องได้แต่งงานกัน
สร้างวิมานกลางวันฉันและเธอ
แล้ววิมานที่หวังต้องพังล้ม
เป็นยาขมสุดที่จะผะสาน
ที่เจ็บปวดดวงใจมาแสนนาน
มาถึงกาลที่ฉันต้องจากเธอ
แต่วันนี้ตัวเธอได้มาหา
มาบอกว่าจะมากับปุ๊กกี้
กลัวจริงจริงกลัวเชื้อที่ยังมี
กลับมาติดอีกทีทำอย่างไร

ให้ดาว 0 ดาว

1 2 3 4 5

0 ดาวจาก 0 คน

สายรุ้ง 4 ส.ค. 2550 17:33 น. - ID 105686

1324

URL แบบสั้น https://www.thaipoem.com/poem/105686 ที่มา: สายรุ้ง

comments powered by Disqus

มณีจันทร์

4 สิงหาคม 2550 17:49 น. - comment id 733853

bananaleaf

4 สิงหาคม 2550 19:27 น. - comment id 733882

เอาน้ำรดถ่านให้เปียกเข้าไว้ค่ะ
น้ำมากย่อมชนะไฟ..

จันทร์ไร้เงา

6 สิงหาคม 2550 14:44 น. - comment id 734453

ก้มหน้ารับเจ็บมาจากวันวาน
แต่ก้อยังอยากผสานให้ดังเดิมแม้จะเจ็บช้ำเพียงใดขอให้ฝืน
ถ่านไฟเก่าอยู่เพียงใดก็ไม่ยั่งยืนได้ไม่นานเพระสุดท้ายเราจะกลายเป็นเถ้าถ่านที่ไร้ไฟ

เคท

9 สิงหาคม 2550 12:10 น. - comment id 735971

อดีตรักที่เจ็บปวดกับคนเก่า
ทำให้เราได้เรียนรู้ความเจ็บช้ำ
ไม่เคยลืมความรักในวานวัน
แต่ความช้ำยังย้ำเตือนว่าเป็นเธอ
เธอคนนี้ที่ทำให้หัวใจเจ็บ
เธอคนนี้ทำให้เข็ดกับความรัก
เธอคนนี้ทำให้เราต้องอกหัก
เธอคนนี้ไม่มีรักให้เราอีกต่อไป
แม้วันนี้เธอคนนี้จะหวนกลับ
แต่ความรักคงเรียกกลับ..มาไม่ได้
รักที่สอง กับรักแรก ห่างกันไกล
เพราะรักแรกมีหัวใจ......แต่รักที่สองมีให้แค่ร่างกาย

+ comment แสดงความคิดเห็น